Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 oktober 2025
"Als gij er niets tegen hebt, kapitein, dan noodig ik meneer Rustig van middag bij ons ten eten en verzoek hem Gascoigne mee te brengen. Gij kunt hem dan eerst duchtig het jak uitvegen en ik hem vervolgens troosten met een flink diner." Toen Jack vertrokken was, zei de gouverneur: "De jongen moet zachtzinnig behandeld worden, kapitein Wilson; 't zou een verlies zijn, als hij den dienst verliet.
Terwijl onze beide vrienden zamen zaten te praten, was de schipper met de twee mannen vooruit aan het overleggen, en er werd afgesproken, dat zij de beide passagiers zouden vermoorden, plunderen en vervolgens over boord werpen. Tegen twee uur in den morgen kwam de schipper eens kijken of ze sliepen, maar vond Gascoigne wakker.
Hij spoedde zich met Gascoigne naar de woning van een officier met wien ze bevriend waren, en, na zich bij deze van de noodige vuurwapenen voorzien te hebben, kwamen zij nog vóór den bepaalden tijd op de aangeduide plek. Zij wachtten geruimen tijd, maar wie er verscheen Don Silvio niet. "Hij heeft de plaat gepoetst," merkte Gascoigne op; "de schurk is ons ontsnapt."
Tegen het einde van het diner vroeg Don Matthias onzen held hoe hij met Don Rebiera in kennis was gekomen en Jack vertelde nu hoe hij en zijn vriend Gascoigne den man gered hadden uit de handen van twee schurken.
Eindelijk wist hij vasten voet te krijgen op de klip en kroop naar het voorstuk van de schuit, dat heel wat hoogerop tusschen een nauwer gedeelte van de kloof vastgeklemd zat. Opziende zag hij boven zich op een rotspunt Gascoigne staan, die hem nu de hand toestak en omhoog hielp.
Er staat te veel zeil bij, Rustig, we zullen wat moeten strijken en een rif leggen, en hoe eer hoe liever maar, want over een uur zal het donker zijn. Ga vooruit het zeil maar strijken, dan zal ik je helpen." Jack deed dit, maar het zeil zakte in het water en hij kon 't niet binnen boord krijgen. "Zet 't aan de spil vast," zei Gascoigne, "dan zal ik er de wind uit laten loopen."
"Welzeker, meneer," antwoordde Jack; "maar ik moet om geheimhouding verzoeken, want die is voor Gascoigne en mij van het grootste belang." "Met genoegen als geheimhouding noodig is, mijn jongen; maar daarover kan ik zelf het best oordeelen," zei de gouverneur.
Aan tafel, waarbij ook Gascoigne aanzat, ging het hoogst gezellig toe en wie weet hoe lang ze hadden blijven napraten, als niet kort na den eigenlijken maaltijd de eerste luitenant was komen rapporteeren, dat alle hens aan dek noodig waren, daar ze vlak bij de ankerplaats waren gekomen.
De eerste kotter, onder bevel van den konstabel, sneed de barkas voorbij en was drie bootslengten voor, toen zij langs zij van het schip kwam. De brik gaf haar de volle laag en de boot verdween in de golven. "De kotter zinkt!" riep Gascoigne uit; "roei op toch, jongens!"
Het weer was intusschen veel kalmer geworden en de zee tot bedaren gekomen. Daarom stuurden ze dicht onder de kust, wijl de wind niet gunstig was voor de vaart naar Palermo. Als gewoonlijk werden nu de kijkers naar land gericht, naar de villa's, waarmee de heuvels en dalen bezaaid waren. "Wat is dat, Gascoigne," zei Rustig, "daar onder die overhellende rots? 't lijkt wel een schip."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek