Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
"We hebben zeker geslapen als ossen," antwoordde Gascoigne, "maar we kunnen toch nog niet veel verder zijn." "We zijn hier van alle kanten door heuvels omringd over een uitgestrektheid van minstens twee mijlen. De een of andere goede geest moet ons landwaarts in gebracht hebben, om ons te vrijwaren voor de vervolgingen der familiebetrekkingen van de bemanning, waarvan ik gedroomd heb," zei Jack.
"En toch ben ik juist op zee gegaan, in de verwachting dat ik er die gelijkheid zou vinden." "Stellig op den eersten April!" hernam Gascoigne. "Maar spreek je werkelijk in ernst?" Hierop ving Jack een lang betoog aan, waarbij Jolliffe en Gascoigne hem ongestoord lieten doorslaan, terwijl Mesty met bewondering toeluisterde.
Jack reikte hem een flink stuk brood met worst toe. "Dank je, ik kan nu niet eten." "Ik wel," antwoordde Jack, met een vollen mond. Jack at en Gascoigne stuurde; de snelheid waarmee de marktschuit op de kust aanstoof was werkelijk onrustbarend. Als een pijl vloog ze van golf op golf en scheen er den spot mee te drijven, als deze haar toppen over den smallen achtersteven deden krullen.
"Wel Rustig," zei Gascoigne, "heb je nu genoeg van den wal?" "Meer dan genoeg," antwoordde Jack; "ik denk nu geen verlof meer te vragen." "Dat is maar goed ook, want meneer Pottyfar is er niet erg scheutig mee, dat verzeker ik je; er is maar één middel om verlof van hem te krijgen." "Zoo! en wat is dat dan?"
Gelukkig schampte het mes af, zoodat Gascoigne slechts een lichte verwonding aan den schouder bekwam. Toen hij zich schielijk omwendde om den jongen neerschieten, verloor deze bij het terugdeinzen zijn evenwicht en sloeg over boord. Onze beide adelborsten schepten nu even adem. "Wel, Jack." zei Gascoigne ten laatste, "had je ooit...." "Neen, nooit." antwoordde Jack. "Wat nu gedaan?"
De kapitein was bijzonder onderhoudend en begon een beetje tegen Jack op te zien, toen hij ontdekte dat deze de eenige zoon van een schatrijken vader was. Onder het gesprek vroeg de kapitein Jack wat hem herwaarts gebracht had, en Jack vertelde dat hij met de Harpij gekomen was. Gascoigne waarschuwde hem met een duw, maar 't hielp niet, want de wijn was onzen Jack naar het hoofd gestegen.
Den tweeden dag, nadat ze in de haven van Valette waren binnengeloopen, kregen de bootsman, de konstabel, Jack en Gascoigne verlof om aan wal te gaan.
Telkens als er een slaaf ontboeid was, moest hij in den kotter; zoodra die voldoende aangeladen was, voer Jack af, gevolgd door Gascoigne met zijn manschappen, en zette de kerels op ongeveer een kabellengte afstand aan wal. Ze moesten zes gangen maken eer allen aan land waren.
Het geheele geval bleef echter zeer raadselachtig, daar Jack en Gascoigne zich tegenover niemand aan boord der Aurora over hun avonturen op Sicilië hadden uitgelaten. "Ik zou omtrent dat duel wel eens het naadje van de kous willen weten," zei de gouverneur; "och, Wilson, breng Rustig morgenochtend mee hierheen, dan kan hij ons zijn verhaal opdisschen."
"We moeten nu vechten op leven en dood," riep Gascoigne Rustig toe, "er schiet geen andere keus over." "Maar we kunnen toch nog naar den zolder en daar vechten," antwoordde Jack. "Wel dat is goed bedacht, Jack," zei Gascoigne. "Mesty, gauw naar boven om te zien of er gelegenheid is in geval van nood daarheen terug te trekken."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek