Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 oktober 2025
Frédérique had zich spoedig in haar nachtjapon gehuld en kroop in het groote bed. Zij lachte even. Je verdrinkt hier in; ik heb nog nooit geslapen in dit bed. Marianne teutte en liep op haar bloote voeten rond. Zij trok het gordijn voor het venster op en de maan viel bleek naar binnen. Kijk Freddy, hoe geheimzinnig. Ben ik niet net een geest in dat licht?
Mathilde, bleek, in het zwart, had iets strengs en onderzoekends over haar, anders zachte, gelaatstrekken. Frédérique groette hem met een hand en een onverstaanbaar woord. Mevrouw schonk thee en het gesprek vloeide verder voort: een nuttelooze woordenwisseling, die wreed was door hare onbeduidendheid. Voor niemand in de kamer was het een geheim, dat Freddy Paul had afgewezen.
Den volgenden dag begaf hij zich naar oom en tante Verstraeten, om vier uur, het uur waarop hij wist de familie thuis te zullen vinden. Meestal kwam Freddy ook om dien tijd. En hij was afgetrokken, teleurgesteld, toen Freddy niet kwam. Hij was zichzelven niet meer meester en vroeg Marie: Zou Freddy van middag niet komen? Marie was zeer verwonderd over zijn vraag.
Ja, ja, Freddy, wees maar niet bang, je bent al klaar! antwoordde hij, en handig schikte hij eenige juweelen tusschen de gazige plooien harer draperie. Klaar? vroegen Marie en Lili Verstraeten, uit de kamer komende, waar de estrade was opgeslagen: een geheimzinnige verhevenheid, als uitgewischt in een halfduister. Klaar! antwoordde Paul.
Maar denk je, dat je mij niet beleedigd hebt met me dien zoen te geven? Ik had mijn vraag toen al op de lippen, Freddy! Is die wedervraag dus het eenige antwoord, dat ik krijg? Zij zweeg een oogenblik, zij streed. De tranen welden in haar oogen. Ik kan je geen ander antwoord geven, Paul; ik kan het niet. Geloof me, ik ken je misschien beter dan jij je zelven kent.
Paul met de handen in den zak staarde op Frédérique's vingers, die de druppels over de bloemen neêr tikten. Freddy, begon hij. Ik moet je eens iets vragen. Wat dan? Waarom boudeer je tegenwoordig tegen me? Ik boudeeren? Ik denk er niet aan. Alleen kan ik niet lief zijn tegen iemand, van wien ik op het oogenblik niet hou. En waarom hoû je op het oogenblik niet van me?
Daarop zetten de meisjes zich bij elkander neder en Lili wilde ook gaarne een kopje, heur afternoon-tea, al had ze niet gebaggerd in de vuiligheid. Wat is het hier donker, Lili, hoe heb je hier kunnen zitten lezen! Het is om je oogen te bederven! riep Marie. Ik heb ook niet gelezen, antwoordde Lili, genietende in haar dolce-far-niente. De freule heeft zitten peinzen! spotte Freddy weêr.
Een groote reflector was door het venster als een bleeke, lichtlooze zon zichtbaar. Eerst wit, dan groen, dan rood! riep Marie, terwijl de vuurwerker knikte. De kamer was donker, slechts verlicht door de lamp, die Bet vasthield, terwijl Dien bij de porte-brisée der, nu verlaten, kleedkamer stond. Voorzichtig, Freddy, voorzichtig! sprak Paul.
Het verheugde Marie, dat tante nu zoo vriendelijk over Paul sprak, terwijl zij meestal over hem placht te klagen. Ook vond Marie het heel aardig van tante, dat ze bij het heengaan zeide: A propos, hoe gaat het met Freddy? Ik heb haar in lang niet gezien. Je mag haar wel eens zeggen, dat ze me mooi begint te vergeten... Ze is zeker in geen maanden bij me geweest!
Maar de sorties werden in de eetkamer binnengebracht en men vertrok. Het was drie uur. Je bent veel liever, zooals je vanavond geweest bent, dan zooals je gisteren was, Freddy, sprak Paul, terwijl hij haar hielp. Zij lachte hem droomerig toe, terwijl hij haar zorgvuldig inmoffelde. Zij dacht, of zij ook iets tegen hem gezegd had dat ze niet had moeten zeggen, maar ze herinnerde zich niets...
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek