Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 oktober 2025
En terwijl een paar zwarte panden of een gedwarrel van rokken langs hem heen zwaaiden, zaten zij met hun drieën, in een dwaze pret, zich te amuzeeren ten koste der dansenden. Paul had Françoise's waaier genomen en sloeg er de maat mede; hij leunde behaaglijk tusschen zijne dames achterover en liet zich, als een sultan, door hare opmerkingen vermaken. Kijk, Freddy danst keurig, sprak Françoise.
Daarop nam zij afscheid, aangespoord door haar moeder. Eline bleef een oogenblik alleen staan, bij toeval naast Frédérique. Zij had reeds afscheid genomen en wachtte op Betsy, die nog terloops met den heer Verstraeten sprak, en zij was op het punt iets tot Freddy te zeggen.... Maar zij toefde, tot deze wellicht beginnen zou.... en zij zwegen beiden.
Freddy was met Mathilde samen. O, Mathilde! stamelde Freddy blozend. Ik bid je, ga meê.... Maar zusje, wel neen! Ik durf niet, waarlijk niet. Mathilde lachte zacht. Ik zal je tot de deur brengen, dwaze meid.... kom. Zij stonden op en Mathilde wond haar arm om Freddy's middel. Zij gingen langzaam de trap af. Kost de reis je zoo een moeite? vroeg Mathilde schertsend. Ik kan er niet aan gelooven!
Freddy, wat ben je stil, chère amie? vroeg Paul, terwijl hij een kreeftensalade verorberde en zich tevergeefs uitputte, zijn, anders genoeg luidruchtig buurvrouwtje aan den praat te maken. Heb je soms niet genoeg gekregen naar je zin? Ik stil? Hoe kom je er aan! antwoordde Freddy en zij begon te kakelen met een overstelpende levendigheid, welke als de echo was van die van Etienne.
Freddy beloof me, dat je zal probeeren te gelooven, dat Paul nog van je houdt. Neen, huil niet verder. Beloof je me dat nu? kom! Freddy zag weemoedig door hare tranen op. Ik zou het u zoo gaarne willen beloven, maar ik.... m
Och, wel neen, het is een en al strik- en lintenburg, wat wil je nu meer. Het fladdert al alles om je heen.... toe, Freddy, ik bid je, wees nu een oogenblik stil.... Daar ging de deur zachtjes krakend open, als door een geheimzinnige hand....
Ik heb behoefte aan jeugd om mij heen. Ik heb geen treuriger leven gekend, dan toen mijn dochters en mijn zoon Théodore getrouwd waren, en toch had ik nog drie kinderen behouden en Freddy en Etienne zijn uitgelaten als kinderen.... Maar ik moet van dat kleine goed om mij zien dwarrelen; er is niets wat een mensch jonger doet blijven dan hun vroolijk rumoer.... Mag ik u nog eens inschenken?
Freddy! riep hij bevend en hij sloot haar in zijn armen als wilde hij haar nooit weêr loslaten. Hij was niet meester zijn tranen in te houden en zij weenden allen. Maar de twee oude dames knikten elkaâr, al hielden zij den zakdoek voor het gelaat, glimlachend toe, en drukten elkaâr de hand. Zij waren alleen.
Nu, stelt dat je dan niet gerust? Mij gerust? Ik ben over niets ongerust, Paul, ik heb over niets ongerust te zijn. Ik bid je, laten we toch over iets anders spreken want ik heb heusch de pretentie niet, je tot een bezigheid aan te sporen. Het kan mij niet schelen, of je iets doet, of dat je leêg loopt. Ga je mee naar den salon? Toe Freddy, wees nu niet zoo kort van stof.
Freddy vloog weg, en daar mevrouw Van Erlevoort sluimerde, kon Mathilde haar macht laten gelden en het viertal werd naar boven gejaagd met een aanmaning op elke treê, daar Nico hinkend weder de trap af wilde gaan en Lientje op het portaal met Hector op den grond bleef sollen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek