Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
Zij stonden voor de deur van den salon. Ga meê, Mathilde! smeekte Freddy bijna weenend. Mathilde kuste haar, steeds glimlachend, het voorhoofd, en opende de deur, Freddy moest binnentreden en Mathilde sloot de deur achter haar. Dralend ging Mathilde in den kleinen salon, naast het vertrek, waar Freddy met de twee oude dames was.
Mathilde ried, dat zij niet alles zeide en Freddy zelve ontdekte zich door er smartelijk bij te voegen: Hoe vreeselijk, als je iets gewichtigs doen moet en je weet niet hoe het te doen. Ik wist niet, dat ik ooit zoo weinig zeker van mijzelve had kunnen zijn. Mathilde zuchtte en dof murmelde zij: Zeker! Het is iets verschrikkelijks een besluit te moeten nemen.
Freddy en Marie kwamen thuis, maar zij gingen denkelijk naar boven; neen.... zij traden binnen, steeds lachend, ontdaan van hunne druipnatte regenmantels en beslikte overschoenen, en met zich een geur van wind en vochtigheid in de warmte der kamer voerend. Heb je ooit! riep Marie uit; de freule zit bij het vuurtje zich te warmen. Wel zeker, waarom niet!
Ze toonde zich ineens opgeruimd en knipte met haar wijsvinger over zijn neus. Ze verzekerde dat zij 't al een heelen tijd in haar binnenste gevoeld had dat hij komen zou. Ze had dezen morgen een bult gezien op de Graanmarkt en, rond den middag, een bruinen pater. Ze dacht juist aan Freddy en was nu zeker dat ze Freddy ontmoeten zou. Viel dat niet allemaal precies uit?
Zij hoorde niets, voordat zij dicht aan heur oor heur naam hoorde fluisteren: Freddy! Verschrikt hief zij zich op en wezenloos zag zij hem aan, onmachtig hare ontroering te verhelen. Hij lag voor haar geknield in het zand en zag haar met een glimlach, zoo innig zacht, aan, dat zij hare gramschap geheel voelde wegsmelten. Waarom ben je zoo boos van me weggereden? vroeg hij met zijne vleiende stem.
Verwend als hij was, martelde het hem, niet aanstonds te kunnen onderzoeken, of zijn moeder gelijk had en Freddy te kunnen vragen, of zij hem lief had. Toen hij nog op straat was, had het hem toegeschenen, dat hij slechts binnen behoefde te zijn, om zekerheid te hebben.
Zeg me nu oprecht, Freddy, wat zou het je zijn, wanneer je dat kon gelooven? Wanneer ik mijn best deed, dat je dat kon gelooven! Zij werd zeer verward en hij zag die verwarring. Zeg me nu, Freddy! drong hij aan. Wanneer ik dat kon gelooven, Paul ... sprak zij, zich herstellende, dan zou ik medelijden met je hebben.
In de zitkamer der beide zusters zat Marie voor een kleine schrijftafel; een paar bladen lagen beschreven voor haar, maar zij leunde met het hoofd in de hand en haar pen trok op een blank vel papier, als in verstrooiing, rechte schrapjes dwars door elkaâr. Zij schrikte op, toen Freddy en Lili binnenkwamen. We komen je verrassen te midden van je drukke bezigheden! begon Freddy te schertsen.
Het was de eerste maal, dat Freddy, sedert den tijd, dien Paul nu op de Horze vertoefd had, met hem alleen was en het werd haar, of zij zich tegenover hem in een nieuwen toestand bevond, een toestand, waarin zij zich vroeger met hem nooit bevonden had, en toch, hoe vaak hadden zij niet in vorige zomers met elkaâr paardgereden, hoe vaak waren zij niet met elkaâr alleen geweest, zelfs in vertrouwelijke gesprekken!
Ik zal straks wel terugkomen, antwoordde zij. Mathilde echter gaf den kinderen vrijaf en zij buitelden de kamer uit, de trap af. Frédérique begon zachtjes te snikken en Mathilde trok haar tot zich op de bank. Het was onmogelijk het je niet te komen vertellen! sprak Freddy tusschen hare snikken door. Gisterenmorgen, heeft Paul me gevraagd en ik heb hem afgewezen! Mathilde zag verbaasd op.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek