Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
Etienne had een kleur van de champagne en kreeg, tot vermaak van Marie, melancholieke aanvechtingen; waarvoor toch zoo te dansen, en je zoo te vermoeien, en waarvoor champagne te drinken, terwijl het leven zoo kort en zoo droefgeestig was! Pauls tweede wals met Freddy na het souper!
Inderdaad was het Freddy, alsof die oude dame haar in een net van vriendelijkheid en sympathie gevangen had, waaruit zij niet vermocht los te breken. Moeilijk kon zij iets anders stamelen dan: Natuurlijk niet! Wat wilde u vragen? En zij sidderde van angst voor die vraag, die komen zou. Ik wou je vragen, of er iets onaangenaams is voorgevallen tusschen jou en Paul.
Haar oog hief zich zwaarmoedig en schuchter tot hem op: zou hij iets weten van dien avond, waarop mevrouw Van Raat haar geheim haar had ontwrongen? Mevrouw had immers beloofd te zwijgen! Maar mevrouw zou toch niet gezwegen hebben, als ze zeker was, dat heur zoon haar, Freddy, nog liefhad.... Dat zou geene moeder gedaan hebben, al had ze ook beloofd... O, die martelende onzekerheid!
Neen, met Paul gespeeld kon Freddy niet hebben, zij hield niet van Paul of.... ach, of er waren andere redenen.... Aan die andere reden wilde mevrouw het liefst gelooven.... Nu heb je het goed gemaakt! zeide mevrouw tot Freddy, toen ze vertrok. Maar laat me je nu niet meer behoeven aan te manen. Je komt nu en dan eens uit jezelve aan, kwade meid! Ik ga nooit uit en ik zit hier zoo alleen.
Maar mevrouw verweet hem juist die onwetendheid, en vond dat het toch tijd werd, dat hij zijn eigen geld leerde beheeren. Paul haalde zijn schouders op: Henk deed dat immers altijd prachtig! Mevrouw echter liet niet af en sprak zoolang over de financieele histories, tot het Paul duizelde. En daarna scheen zij zich, als bij toeval, te laten ontvallen: Freddy is gisterenavond bij me geweest, Paul.
Ik weet het niet, Paul... waarom vraag je dat? Ik heb haar in zoo lang niet gezien... fluisterde hij bijna. Marie bloosde; zij gevoelde zich zeer verlegen. Zij had zoo gaarne uitgeroepen, dat Freddy haar eens bekend had, hoe zij berouw gevoelde over hetgeen zij gedaan had, dien vorigen zomer.
De anderen waren toch saai en lui en moê. Lili lag met haar hoofd op Georges' schouder; Paul hing in een stoel, met wijd uitgestrekte beenen... Zet die groote mand op het tafeltje in de serre, wil je, Freddy; hij staat hier wat in den weg; we zouden hem morgen omver kunnen dansen. Dan ga ik even naar boven. Goed, sprak Frédérique. Marie ging en Frédérique tilde de mand op, toen Paul zich verhief.
Hij hoorde niet naar heure overstelpende verwijtingen, maar vroeg Freddy aanstonds naar de dansen, die zij hem beloofd had. De eerste wals? Natuurlijk! sprak Freddy. Ik wachtte al op je, ik dacht dat je me geheel vergeten was. Uit de serre klonken reeds de eerste maten der Invitation
Marie! fluisterde Frédérique zacht... Toe zeg me: is er iets, kan ik iets voor je doen, vertel het me dan... Ik zie toch wel, dat je over iets verdriet hebt; waarom schroef je je dan op? Marie stond op en wendde het gelaat af... Ach, wel neen, Freddy, verbeeld je toch niet zoo iets!
Zij was gewend aan de intimiteit tusschen Paul en Freddy en het verwonderde haar te hooren, dat zich achter deze intimiteit, ten minste van zijn kant, liefde verstak. Ik geloof, dat ik hard tegen hem ben geweest, te hard! vervolgde Freddy. Ik heb hem gekrenkt zonder het te willen. Het is vreemd, dat men soms door iets onweêrstaanbaars gedwongen wordt woorden te spreken, die men niet spreken wil!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek