Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
Zijn slachtoffer is Francine, zijn slachtoffer is Vere, en daarom is al wat ik tot nog toe door mijne noodlottige liefde geleden heb, zoo goed als niets bij wat ik thans lijde bij wat ik lijde sinds ik de zekerheid heb opgedaan dat Francine en Vere de slachtoffers van Sörge zijn. Tracht mij op dat punt te ontnuchteren? Waarom antwoordt ge niet?
Zij heet Francine Verlat. Indien Marjolene u dit heeft toevertrouwd, wensch ik haar geluk met dat nieuwtje. Ik vind het zeer aardig, geloof me .... En gij hebt dat zoo dadelijk ingezwolgen? Zeg, hebt ge dat zoo nuchtertjes ingeslikt? Die Verlat is mooi .... Zekerlijk. Zij is blond en groen als het goud van den uchtend over de weide, o gij zwarte nacht, die mijne dierbare geheimen houdt!
Milly sloot hare oogen zonder haast, opende ze stil weer op de zijne, en daar ze niets zei en niets gebaarde, kroop een schartende kommer in Sörge's hart. Kom, liefje, sprak hij. Gauw legde hij zijne hand op den arm van Francine en zijne vingeren, met een streeling, maakten zich van haar gansche wezen meester. Zij wandelden het Park door en zakten te voet de lagere stad in.
"Goede God!" riep Francine uit; "ik kan wel naar mijn kamer gaan ik zal daar niet in zeven slooten tegelijk loopen, maar om erin te komen, moet ik mijn sleutel hebben. Ach mijnheer, help mij even zoeken, hij moet op den grond liggen". "Laten we maar even zoeken, mademoiselle," zeide Jacques.
Hij had, sinds lange dagen, alles bepeinsd en gemeten. Hij had, sinds lange dagen, zijn besluit bepaald. En nu, op een nieuw alles oprakelend, herdraaide hij in zijne hersens de beelden van zijn leven. Hoe vrij was een vrij man, die zijne vrijheid had te danken aan den schaker van zijne bruid? Francine, ik kan u niets verwijten. Wat zoude ik? Gij zijt zwak en kinderlijk.
Mijnheer du Bessy had het ook bijtijden over de liefde en, al merkte hij het niet, hier trof hij bij zijn nichtje een dankbaarder gehoor en een vluggere aandacht. Hij zei dikwijls: De liefde, beste Fran, is sterker dan de jeugd. Zij is de dwingeland van de jeugd en, let wel op! zij maakt een oud man tot een jongeling. Zou zij u tot een jongeling kunnen maken? vroeg nuchter en lichtelijk Francine.
's Avonds, toen pastoor Doening naar zijne gewoonte zich bij Vere onder het hooge schouwkleed had neergezet en Ernest met Oomken de eetzaal verlieten, liep Francine naar Vere toe, knielde vóor haar en begon in haren schoot te weenen.
Zoo zag ze het leed bliksemen in zijn oogen dat ze werktuigelijk opsprong en heesch fluisterde, naar hem gaande: Simon! .... Hij sloot een wijl zijne oogen. Men houdt mij aan, sprak hij, ik ben verraden. Hij kwam iedereen de hand drukken. Zijn hals was lang, zijn voorhoofd ontzaglijk geworden. Hij kuste de vingeren van Vere, dierf nauwelijks die van Francine met zijne lippen raken.
Hij zat vóor het ronde tafeltje en Francine, die kort daarop binnenkwam, vond hem in groote beslommeringen bezig met het opstellen van een feestmadrigal. Oomken, vroeg ze terwijl ze boog over hem en met frissche lippen een vluggen zoen op zijn voorhoofd lei, wat maakt ge dat u zoo zwijgend houdt? Hij lachte luid en dook onder zijn arm het kleine blad, waar rekewijs de korte verzen vlekten.
Toen zij op een goeden dag samen buiten waren, zag Jacques, dat er aan de boomen gele bladeren begonnen te komen. Treurig keek hij Francine aan, die langzaam en mijmerend naast hem liep. Francine zag hem bleek worden en raadde de oorzaak ervan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek