Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
Je begrijpt, ik ga me allerlei dingen in het hoofd halen, als je niet voor de waarheid wilt uitkomen! Ik ga de ergste dingen uitdenken? Maar schatje, ga je nu huilen? Frédérique was zichzelve niet meer meester. De tijd, dat zij bij mevrouw Van Raat zat, was haar van de eerste seconde tot de laatste een foltering geweest.
Ach, een mensch moet iets uitvoeren; ik verveel me; toen ben ik gaan schrijven, net als Lili is gaan lezen... Weet je wat, Frédérique! vervolgde zij, terwijl zij hare vriendin ernstig-komisch aanzag: ik vind, dat we zoo oud worden! Oud, weet je, bepaald oud, we worden vervelend... Weet je wel, dat we zeker in geen twee maanden zoo hebben gelachen, als we vroeger wel eens deden?
Wat hamer je toch op mijn arme vrienden! Wie bedoel je daarmeê! Hijdrecht is toch niet arm en Oudendijk ook niet. Je noemt wel de twee fatsoenlijkste op van het troepje. Je kent de anderen niet, Frédérique. O gelukkig niet, goddank niet! Wat weet je dan van ze? En hoe kan je ze dan beoordeelen? Als je ze niet kent....
Frédérique zocht tevergeefs hem te bedaren en Mathilde vertelde aan Howard, wat eigenlijk de kwestie was. Mevrouw Van Erlevoort schudde het hoofd. Foei! Eline zoo te plagen! fluisterde zij zacht en haar verdediging bracht Etienne buiten zichzelven van vroolijkheid. Het was zwoel en drukkend heet geweest.
Neen, neen, het was geen trotschheid, het was, geloof ik, jaloezie. Hij maakte iedereen het hof.... Ach, eigenlijk weet ik niet waarom ik hem heb afgewezen.... Zij was te moê zich thans die gemoedsstemming van voorheen te analyzeeren. En heb je er nu spijt van, kind? Frédérique richtte zich eensklaps huiverend, ontzet op. U mag er hem niets van zeggen! smeekte zij. Niets! O, beloof u me dat!
Zij zijn Adam en Eva en met hen begint alles. Frédérique lachte zacht, vreemd ontroerd door zijne woorden. Ik vind ze heel aardig met elkaâr, vervolgde Paul; hoewel je me moet toegeven, dat ze eigenlijk oppervlakkige menschjes zijn. Bij geen van beiden zit veel. Georges is een goede verstandige jongen, daarmeê is alles gezegd.... Goed en verstandig, dat is toch al veel! sprak ze nadenkend.
Maar er mengde zich in die behoefte tevens een zweem van zegevierenden trots tegenover Frédérique, in wie zij, na den St. Nicolaasavond, waarom wist ze niet, een geheimen afkeer jegens haar, Eline, vermoedde. Terwijl Cateau haar toesprak, met haar innemend stemmetje, zag Eline even naar Frédérique op, om te zien, of deze wel de bewonderende sympathie van die kleine bespeurde.
Frédérique liet zich zeer behoedzaam in de kussens van het rustbed neêr; Paul schikte haar draperieën, haar kettingen, heur haren, haar diadeem, en strooide hier en daar een bloem. Is het zoo goed? vroeg zij met bevende stem, eene, van te voren bestudeerde poze aannemende. Je bent om te stelen, prachtig; nu Marie, Lili hier!
Dank je Otto, ik wil niets meer eten, zeide Frédérique aan tafel; ik kan nooit eten, als ik naar een bal ga, dat weet je wel. Nog altijd? vroeg Otto. Ik dacht alleen, dat een jong meisje niet at bij haar allereerste entrée in de wereld. Ben je nog altijd zoo nerveus? Arme meid! Freddy, wat heb je nu aan je toilet gedaan? Ik hoop toch niets bedorven? vroeg mevrouw Van Erlevoort angstig.
Dank je, ga maar alleen; sprak zij en schoof de beide deuren dicht, juist toen De Woude in den salon binnentrad, waar hij door Marie ontvangen en in de serre geleid werd. Paul en Frédérique lachten, en namen afscheid van Lili; zij gingen alle drie door de eetkamer naar de vestibule. Adieu, groet oom en tante van mij, en zeg oom dat ik bepaald naar Hovel zal gaan, morgen na den eten! zeide Paul.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek