Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
Die Paul is tegenwoordig toch zoo grappig! lachte zij. Die Paul! Ach ja.... die Paul, hé? riep hij haar toe. Naar die lachebek had hij maar éen vinger uit te steken en.... hap zou ze zeggen! En hij zag uit naar Frédérique. Zij liep met Georges; zij zou den Scottisch met den bruidegom dansen.
Mevrouw toonde zich zeer verheugd Frédérique te zien, en terwijl zij haar eenige vriendelijke, belangstellende vragen deed, nam zij het jonge meisje aandachtig op.
Maar hoe innemend die bloeiende schoonheid ook was, mevrouw Van Raat voelde toch wrok.... wrok terwille van haar Paul. Frédérique was zoo mooi, zoo gezond en hij leed, leed in stilte.... Zij had niet gedacht, dat ze zoo diplomatisch kon zijn, de oude vrouw.
Maar al waren zij alleen Frédérique had den stalknecht thuis gelaten toch vond zij het oogenblik niet vertrouwelijk genoeg voor een biecht. Alleen toen Marie vroeg: En Paul? Is hij amuzant geweest? antwoordde zij: Straks, straks over Paul! En haar stem klonk zoo vreemd en verschrikt, dat Marie haar verbaasd aanzag en nadacht.
Niet de kinderen nat maken! En laat het niet zoo hard over die bloemen regenen! Een beetje zachter! vermaande Mathilde. Zeker, Paul zou haar ondragelijk vinden, dacht Frédérique, terwijl zij haar boek in den schoot legde en naar de kinderen zag.
Dit was een paar malen door mevrouw Van Erlevoort goedig geduld en weldra een regel geworden, waarin Mathilde zuchtend berustte. Etienne en Frédérique maakten het kleine goed woeliger dan ooit. Otto schertste meê en Mathilde haalde met een glimlach de schouders op; het ging, zooals het ging....
Zijne vrouw, de jonge mevrouw Van Erlevoort, of Truus, zooals hij haar noemde, was, bijgestaan door Mathilde en Frédérique, nog bezig met eenige voorbereidselen tot het maal. Juffrouw Frantzen zette reeds de Van Rijsseltjes op hunne stoelen en bond hunne servetjes om.
Na een half uur kwam Mathilde terug met Martha, de linnenmeid, die ook als kamenier dienst deed en Frédérique ging zitten, vlak voor den spiegel, in haar onderlijfje en haar blauwe schoentjes. Net zoo eenvoudig en snoezig als verleden keer, Tilly! vleide Frédérique, terwijl Martha nu de kam, dan een frizeerijzer, of een haarspeld aangaf. O, het is hier koud geworden!
Zij benijdde Frédérique het gewoel der Van Rijseltjes, die, al waren Tina en Jo een gedeelte van den dag op school, het groote huis van mevrouw Van Erlevoort toch met een bruisende drukte bleven vervullen. Zij ook, zij verlangde zulke drukte. Otto kwam nooit in Den Haag.
En Frédérique, die thans wilde uitweenen, had geen oogenblik gedacht naar een andere plaats voor hare tranen te zoeken dan den Witten Kuil. Zij was zeer bedroefd, dat Paul haar dien zoen had gegeven, en zij was nu boos op zichzelve, dat zij gevlucht was in plaats van hem flink de waarheid gezegd te hebben over zijne onbehoorlijkheid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek