Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Maar Lili verdedigde zich; ze tobde niet; maar ze wilde zich niet voor den gek laten houden door hare leveranciers... Paul sprak met oom Verstraeten, maar hij wendde zich nu tot Frédérique met een zoo losse, natuurlijke stem, dat zij er bijna van ontstelde. Wat een langen tijd, dat we elkaâr niet gezien hebben, Freddy! Gaat het goed thuis? O ja, heel goed, merci.
In den anderen salon, waar de jonge meisjes met Otto, Paul en Etienne praatten en lachten, ontstond een beweging en de Van Rijsseltjes keken zenuwachtig en nieuwsgierig op. Martha, de linnenmeid, was binnengekomen en had glimlachend iets aan Frédérique medegedeeld. Menschen, kinderen! riep Frédérique met een waardig gelaat; stilte! St.
En hij nam met een tevreden blik haar nogmaals goed op, hij vond haar een echte Erlevoort, nu hare fierheid zijn ingeboren familietrots gestreeld had. Maar wat zeg je van Eetje? vroeg mevrouw verheugd. Die komt hier studeeren! De komst van meneer is mij een aangename verrassing! sprak Théodore met een deftige buiging. Frédérique begon weer te lachen.
Wel neen, ik kom zoo juist thuis! antwoordde Frédérique verontwaardigd en zij repte zich verder, vloog haar kamer in, wierp haar regenmantel uit en opende met zenuwachtige vingers een der drie, vier pakjes, die zij in haar zak en in haar mof had meêgebracht.
Frédérique wachtte even, daar zij in de vestibule haren regenmantel moest aantrekken, en Dien kwam binnen om te vragen, of er belet was voor meneer De Woude Van Bergh. Ik denk van niet, Dien, vraag maar even in de serre. O, die onuitstaanbare jongen! riep Lili. Dat pedante être! Ach, hij is zoo kwaad niet, meende Paul; en volstrekt niet pedant.
Maar dat heeft ze toch altijd gehad; ze zoekt zich altijd te occupeeren, net als Jan; papa zegt, dat ik alleen de luie van de familie ben.... Frédérique zweeg, maar in zichzelve verbaasde ze zich, dat Lili niet opgemerkt had, hoe Marie in den laatsten tijd iets nerveus kreeg, dat afstak bij haar vroegere gezonde beweeglijkheid.
Zoo was mevrouw Van Erlevoort overgebleven met haar twee zoons, Otto, adjunct-kommies bij Binnenlandsche Zaken, Etienne, te Leiden studeerend in de rechten, en haar jongste, Frédérique, en zonder de nieuwe bekoring en frissche emoties van haar grootmoederschap, zou zij te midden dezer betrekkelijke kalmte zeker melancholiek zijn geworden, gewend als zij was aan het gedribbel of gehuppel van voeten op de trap en het gelach en gezang van heldere stemmen in haar ruime vestibule.
Mama, mama! schreeuwde het kind, terwijl zij de laatste trappen afsprong. Maar Tine, Johan, is dat een leven maken! Wat voeren jullie nu weêr uit? vroeg mevrouw Van Rijssel zeer streng. Jo plaagt me altijd, Jo, wil me kietelen en hij weet, dat ik er niet tegen kan! hijgde het meisje, en ze verschool zich in de rokken harer grootmama, terwijl Frédérique Johan in hare armen omstrengelde.
Ik zou dat nu zoo maar vaststellen! zeide oom Verstraeten, en er glom iets ontevredens in zijn anders zoo vroolijke, donkerbruine oogen, toen hij naar de serre terugging, gauwer dan hij anders zou gedaan hebben. Paultje, Paultje! zeide Frédérique, haar hoofd schuddend: hoe kan je zoo lui zijn, nog luier dan Lili. Ach, het is immers morgen tijds genoeg, bromde Paul terug, en dronk zijn kopje uit.
Frédérique vertelde daarop, dat zij gauw weg moest; zij was dien avond gevraagd op de soirée-dansante bij de Eekhofs, en zij moest nog het een en ander voor haar toilet nazien, en mevrouw vond Lili veel verstandiger dan Freddy en Marie, die commissies gingen doen in hondenweêr. Er werd weder gebeld.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek