United States or Isle of Man ? Vote for the TOP Country of the Week !
En toch, al ware er nooit een lord William voor mij geweest, zoo'n flauwerd had nooit mijn consort kunnen zijn! Maar, gij moet nog hooren hoe het verder met mij afliep op dien onvergetelijken dag. Terwijl ik, met een gelaat gloeiend van ergernis en oogen fonkelend van toorn, en de fleuret nog in de hand, Karel zag vlieden, stond daar plotseling lord William in de geopende deur en staarde mij aan.
Je bent een flauwerd, Huib, een rechte Jan Salie, ja, dat ben-je!" Bovendien was het aan den wal ook al niet pluis. De vrede met Spanje is tegen den zin van onzen Stadhouder Willem gesloten en sedert, is het tusschen hem en de voornaamste Heeren in Holland ook al geen botertje tot den boôm. Dat is harrewarren hier en harrewarren daar.
Naar de wacht? zeide zij op minachtenden toon; ben je dan een slaaf, die aan een touwtje loopt. Je bent een echte kanarie naar uniform en aard . Ga, je bent een flauwerd. Ik bleef, mij bij voorbaat schikkend in de kamer van arrest. Den volgenden morgen was zij het die het eerst sprak van scheiden. Luister Joseito, zeide zij; heb ik mijn schuld aan je afgedaan?
"Nu, een enkele maal denk ik er wel eens aan en dan wordt het mij raar om het hart. Maar als ik dan zie hoe Goede Vaer Tromp zich weert, dan zeg ik tot mij zelven: "Flauwerd, denk-je weer om je moeders pappot? Pak ân, anders gaan ze nog aan 't schijfschieten op je luie lichaam!" "Wat staat gij daar te parlesanzen als ge kloppen moet?
"Ik heb laatst eens een pak van hem gehad, waarvan ik nog wel veertien dagen op zekere plaats de overblijfselen voelde; in het begin had ik het wel willen uitschreeuwen als ik gingen zitten." "Flauwerd!" zeide Jan. "Bang voor een pak ransel? of denk je dan, dat de mijne een lam is? Jongens neen? Maar ik waag het er aan!
Hij schaamde zich, dat ze het tegen hem durfden zeggen, draaide zich om en snauwde: "ga jelui maar alleen hoor." "Toe nou, flauwerd," riep Krijn hem nog na, maar hij liep nog wat harder en verdween weer in de keuken. "Mispunt! lafferd!" hij hoorde het haast niet door den wind en trok de deur met een smak dicht. "Wat een slag," zei grootmoe, "was je aan de buitendeur."
Intusschen gaan jelui maar zoet naar de kerk; ik ga naar de duinen, waar ik wel van mijn soort zal vinden. En als ik dan terugkom, dan kun jelui me de preek vertellen." "Hoor eens, Jan?" hervatte Frans. "Een flauwerd moet je me niet noemen. Dat ben ik nog nooit geweest. Maar dat ik niet van een pak slaag houd, kun je me niet kwalijk nemen. "Denk je dan dat ik er zoo op gesteld ben?
"Je moeder ook al?" "Neen, die nog niet." "Nou, weet je wat, dan wachten we tot je moeder weg is en dan kom je stil door de achterdeur. Ze kan je toch niet naloopen. "Je bent ook zoo'n flauwerd. Ga nou gauw terug, dat je moeder niks merkt; ik wacht met Jaap bij de schuur." Bart ging schoorvoetend naar huis terug. Zou hij dat doen? Als hij maar terug was vóór vader en moeder.
Wel ja, dat moest ik eens doen! Ik had het zeker in geen twintig jaren gedaan! Dat was dus besloten! Ik zou rijden! Toen ik goed en wel op weg was, had ik er wel spijt van en dacht ik aan het zeggen van een oud kameraad: "Liever met eene oude schuit op zee, dan met eenen nieuwen wagen op het land," maar, ik had gekozen en 'k wilde nu niet als een echte flauwerd terug krabbelen.
Zoo, Jan!" vervolgde hij tot den aangekomene. "Ben je daar eindelijk, en waar is Frans?" "Eindelijk?" bromde Jan. "Kon ik dan ruiken, dat jij er zoo vroeg zoudt wezen? Maar is Frans er nog niet? Als hij niet gauw komt, dan laten we hem in den steek. Die flauwerd! nu het op stuk van zaken aankomt, schuurt hij zijn piek en zal ons laten zitten, om het gelag te betalen.
Woord Van De Dag