Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 oktober 2025
Wat de eersten aangaat, die zijn, als ze bestaan, al zeer bescheiden, want wij hebben de eenzaamste wegen bezocht en de meest afgelegen provincies, te voet, per rijtuig, per fiets en per ezel, des morgens, overdag en des nachts, bij maneschijn en zonder maan, zonder ooit wat anders te ontmoeten dan vreedzame boeren, op hun ezeltjes gezeten, of karren, bespannen met kleine, goedmoedige ossen, die eerder deden denken aan Berquin dan aan de verschrikkingen van het Ambigu.
Ik zou naast mijn voorbankje een wiel willen hebben met een tandrad precies als aan een fiets. Als nu aan den as van den wagen ook zoo'n rad bevestigd werd, kon er een fietsketting omgelegd worden, zoodat ik maar aan het wiel te draaien heb om de kar in beweging te brengen. Aan dat wiel moet natuurlijk een handvat komen, precies als aan het wiel van een draaiorgel."
"Ik dénk er niet over; ik moet op de bibliotheek werken vanmiddag." "Dat kunt u toch; 't is maar om 'n uurtje te doen... we fietsen er in 'n oogenblik heen." "Ik heb geen fiets." "Dan loopen we; zooveel te gezelliger. 't Is zoo'n mooie weg... en u zult beter kunnen werken na zoo'n wandeling." "Maar ik ken er niemand," zei ze met zwak verzet. Wat wou die jongen toch van haar! Maar hij w
"Is 't goed?" "Best," zei Karel. "Bij mij zit de schrik er wel een beetje in. Ga je gang maar." Jan sprong op de fiets, en nu draafde Karel er achter. Eerst ging het langzaam, want Jan durfde niet goed, maar spoedig overwon hij zijne vrees, en nu moest Karel achter de fiets draven. "'t Gaat goed zoo, best, erg best!" riep hij Jan bemoedigend toe. "Je rijdt nog beter dan ik."
Doordat de proviand begon op te raken, waren de schipbreukelingen ~genoodzaakt~, zich op rantsoen te stellen. ~Dringen~ komt veel met dwingen overeen, maar is niet zoo sterk. De uitvoerigheid der stof ~drong~ mij mijn onderwerp slechts in hoofdzaken te behandelen. De Spanjaarden wilden Leiden door hongersnood zich over te geven. Doordat de weg zoo modderig was, waren wij van de fiets te stappen.
Het zijn vrome trofeeën, uit bedevaartplaatsen meegebracht; vroeger tooiden zij hoed, huifkar en paard, thans de fiets, en thuisgekomen krijgen zij een eereplaats bij den schoorsteen, de eigenaardige, driekantige, bont-gekleurde papieren vaantjes, waarschijnlijk een survival, althans een navolging van de aloude gilde-banieren.
Niets, zou ik zoo zeggen, zou voor een jongmensch aangenamer zijn dan eens op zijn fiets naar buiten te gaan op den Zaterdag-achtermiddag, in den tijd, dat de bloemen beginnen uit te komen en dat de heggen het eerste groen vertoonen of op een anderen tijd een paar uur te gaan schaatsenrijden in het heldere, reine versterkende winterweer.
Hij was ongetwijfeld ook langs het klimop naar beneden geklauterd, want wij konden zijn voetsporen zien, daar waar hij op den grond was neergekomen. Zijn fiets werd bewaard in een klein huisje naast de laan en deze was weg.
"Zie je wel?" riep hij Karel triomfantelijk toe. "Zóó moet je ook rijden! Ha, wat gaat dat lek..." "Flap!" Weer lag Jan op den grond, en hij bezeerde zijn been erger, dan hem lief was. Maar hij stoorde er zich niet veel aan, en zat in 't volgende oogenblik weer op de fiets.
Op het punt van vertrek voor onze groote middagwandeling, ziet ze er zoo schandalig uit, dat ze gewoon belachelijk was. Ze had Broer zijn fiets helpen schoonmaken met olie en pommade. "En zoo gaat ze mede," zegt Vader streng. Wanhopig snikt het kind het uit. Doorzetten! Het valt Opvoeders vaak moeilijk. Vooral Moeders. Deze behandeling is Vader, met zijn teeder hart, volkomen toevertrouwd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek