Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 oktober 2025
Een wolk van stof was er aan het eind van den weg. De oude ridder tuurde er nog lang naar, angstig om der wille van Ferguut. Doch hij wist nog niet, dat Galiëne het kasteel had verlaten en door een paar spottende woorden van Keye, zocht Ferguut het avontuur, terwijl hij de liefde had kunnen vinden. O! een avontuur, dat hem langen tijd zou heugen.
Galarant, Ferguut's vijand, koning, die Galiëne's stad belegert. Macedone, diens neef en kampioen. Lokefeer, een reus, vijand van Ferguut. Barlebaen, een booze geest, zwart als een duivel. Vijand van Ferguut. Roovers. Een nar. Ferguut's paard, dat hij Lokefeer ontnam, heet Pennevare. Ferguut trekt op avonturen uit Het was in den Pinkstertijd, en het blijde zonlicht was overal.
"Ga morgenvroeg naar koning Arthur," zeide Ferguut mild, "met den dwerg, en uw vriendin geef hem ulieden gevangen." 's Daags, dat hij verder-reed, was hij den strijd al weder vergeten, en zoo ging het hem na ieder avontuur.
Twee jaar hadden zij op haar bevrijding gewacht, die zoo plots was gekomen. Hoe ze Ferguut begroetten, en hoe ze blijde waren! Zij aten en dronken tezamen, de vrouwen waren welgemoed, Ferguut somber, want in den strijd met den reus had hij zijn paard verloren. Was dan alles vergeefsch geweest, zoo bedacht hij! Nooit zou hij bij Galiëne kunnen komen, als hij geen paard had.
En als wij later zien, hoe hij zich afwendt van de jonkvrouw Galiëne, vol schaamte over zijn moed, nadat hij haar heeft bevrijd, zeggen wij: "Het was een mensch, deze Ferguut, en hij leeft als een man in 't boek van een groot schrijver." Heb ik de ontroering mijner ziel, terwijl ik de Ferguut voor u vertaalde, genoeg in 't werk zelve kunnen leggen?
Een zwarte ridder naderde Ferguut, zwart was hij van hoofd tot voet, alleen zijn tanden waren wit. Zwart als de nacht was zijn paard. Hij riep uit: "Dief wie ben je jij, die mijn horen hebt je bent verloren. Ben je uit Allemanje, of uit Engeland? Heeft de koning je gestuurd? De zwakken zendt hij mij toe, maar niet mannen als Gawein, als Lanceloot, als IJwein, als Sagremort, als Perchevael.
De volgende dagen klonk al weder rumoer van den strijd, en weder was het Ferguut, die de stad verloste. Hij vroeg ook ditmaal geen dank. Stil reed hij naar 't kasteel in het woud, zijn ziel angstig en verlangend tevens, om Galiëne weer te zien. Den volgenden dag hield koning Galarant, die de stad belegerde, krijgsraad, want hij had menigen ridder verloren, menigen dienaar.
De vrouwen minnen hem. Vaar wel, ridder." In de kapel stond thans de dwerg, hij sloot de deur, en grendelde ze. Luid smeekte Ferguut: "Lieve dwerg, hoor mij, zeg mij, waar ik het schild kan vinden. Doe de deur open en laat mij bij u komen. Ik heb Galiëne lief dwerg "
"Wijs mij 't paard " riep Ferguut blijde uit, "ik wil het gaarne zien." Hij kwam in den stal, en bedwong het woeste dier. Zoodra hij reed, werd de lust tot avontuur machtig in hem. Hij had nu alles, 't witte schild, en Pennevare, het moedig ros, en eensklaps scheen 't hem, of Galiëne hem was ontweken, nu hij haar nader was gekomen.
Ze wist niet, dat de witte ridder al was uitgereden. Het was al laat op den dag, dat hij den Rikenstene naderde. Hij hoorde, dat de koning tegen de poort klopte, roepende: "Ontsluit de poort, ontsluit, ontsluit, en geef mij have en goed! Ik hang u op, voorwaar, zoo ge mijn wil niet doet. Wat laat gij mij wachten en roepen " Ferguut trad hem in den weg. Pennevare's schaduw was ver over 't land.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek