Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 mei 2025
Deze verhalen, oorspronkelijk onafhankelijk van elkander, werden door Velthem door zijn Lancelot-roman heengevlochten, de onderlinge samenhang is echter zeer gebrekkig. Bijzondere vermelding onder deze toegevoegde romans verdient het verhaal van Ferguut, den eenvoudigen boerenzoon, die door zijne liefde voor de schoone Galiene zich ontwikkelt tot een volmaakt ridder.
Maar in 't vlieden herwon Ferguut zijn tintelende leven. Hij deed Pennevare wenden, en het witte schild nam hij van den arm. Hij hieuw naar Galarant. De slag miste den koning, doch 't staal sloeg den kop van 't paard af. Onmiddellijk sprong Galarant van den grond, het zwaard in de vuist. Ferguut gleed uit den zadel, en te voet streden de helden, tot de zon onderging. Niet verre meer was de nacht.
Een aantal dezer romans zijn in hun geheel of gedeeltelijk tot ons gekomen. Het zijn verhalen over de lotgevallen van Lancelot,, Percevael, Walewein; de romans van Ferguut, van Torec, van den Graal en van Merlijn; de roman van Alexander en die van Troje; eindelijk de verhalen van Floris en Blancefloer en van Partonopeus en Melior.
Zij hief de zeis, om Ferguut in tweeën te slaan, maar hij ontwrong zich haastig, en een groot stuk kloofde zij uit een pilaar, zoodat de zeis doormidden brak. Ferguut trok zijn zwaard, en sloeg het de vrouw op 't hoofd, met zulk een slag, dat hij meende haar doormidden te hebben, gebroken. Haar echter deerde het niet, zij opende den muil en beet hem door 't harnas in den schouder.
"Gij heeren hier tezamen ik mag mijn land niet zonder vorst laten. Raadt mij. Kent gij niet in eenig land een ridder, wien ik zoo genegen zijn kon, dat ik hem tot mijn man koos? Zoo hij arm ware " het was als stond Ferguut bij haar, terwijl zij deze woorden zeide, "zoo hij arm ware ik ben rijk genoeg, en ik zou hem tot heer maken van mijn land. Die naar goed en rijkdom ziet, God geve hem schande."
"Wacht u, heer ridder! die mijn dwerg sloegt ... wacht u voorwaar! het gaat om uw leven." Ferguut, die hem zag komen, glimlachte om deze woorden. Hij gaf zijn paard de sporen, en de ridders reden elkander tegemoet. De rossen bogen de knieën en met zulk een kracht stiet Ferguut zijn vijand tegen het schild, dat de vreemde ridder uit den zadel sloeg. De stijgbeugels bogen beide.
Het is meer dan tijd. Aan den hemel zie ik de sterren, al lang is de zon ondergegaan. Ik moet verder, zeg ik u." Ferguut sprak rustig: "Ik moet alles van u weten." Daarna vertelde Lunette, waarom zij was uitgereden. De ridder zeide: "Zeg uw meesteres, dat zij niet behoeft te vreezen. Haar liefste zal haar beschermen." "O! ge drijft den spot met mij," riep 't meisje, "laat mij toch vertrekken."
Zonder wapenen trad hij naar buiten. Daar hij zag, dat zijn dienaar lang-uit op den grond gestrekt lag, werd hij toornig. "Ware ik gewapend," zoo riep hij, "ik zou den dwerg wel weten te wreken." "Hebt gij wapenen in uw tent," zeide Ferguut rustig, "neem ze dan op, en strijd tegen mij." De ridder ging heen. Ferguut wachtte hem.
"Ridder laat mij gaan want ik ben treurig," schreide Lunette. "Heeft iemand u geslagen, heeft iemand u gekrenkt?" Lunette hieuw op den ezel, opdat hij verder zou gaan. Ferguut greep den teugel. "Jonkvrouw! ik moet weten, wat er is geschied, voor gij verder moogt trekken. Zeg mij, waarom ge schreit." "Heer! uw naam weet ik niet " kreet Lunette angstig, "maar ik smeek u, om me te laten gaan.
Ferguut was zeer vertoornd, dat de zwarte ridder met den koning had gespot, en in de eerste drift stak hij hem met zijn lans door schild en harnas, en nauw gleed het scherpe ijzer het vleesch voorbij, maar zijn vijand hieuw hem het schild aan tweeën, en ook door Ferguut's harnas stak hij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek