Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Zonder zich te bewegen, zonder het hoofd te wenden, zag zij naar alle zijden met wijdgeopende oogen en vroolijk gezicht, en sprak niet meer. De zuster schoof de bedgordijnen dicht, in de hoop dat zij zou insluimeren. Tusschen zeven en acht uren kwam de geneesheer. Wijl hij niets hoorde, meende hij dat Fantine sliep, hij trad zacht binnen en ging op de teenen naar het bed.
Ge zijt een ondankbare!" De gebeurtenissen, waarvan wij, om zoo te spreken, de rugzijde hebben gezien, hadden zich op de eenvoudigste wijze toegedragen. Toen Jean Valjean in denzelfden nacht dat Javert hem bij het sterfbed van Fantine in hechtenis nam uit de stadsgevangenis van M. sur M. vluchtte, vermoedde de politie, dat de vluchteling naar Parijs zou zijn gegaan.
Des namiddags na het bezoek van Javert ging de heer Madeleine als gewoonlijk Fantine bezoeken. Eer hij bij haar binnentrad, liet hij zuster Simplicia roepen. De beide geestelijke dochters, die in de ziekenzaal dienst deden, behoorden tot de orde der Lazaristen, gelijk alle liefdezusters, en heetten zuster Perpetua en zuster Simplicia.
Hij had onder nieuwe gedaanten de slechtheid der menschen en de ellende der maatschappij gezien, onvolledige gedaanten, die noodlottigerwijs slechts één zijde der waarheid vertoonden, het lot der vrouw in Fantine samengevat, het openbaar gezag door Javert verpersoonlijkt; hij was ditmaal naar het bagno teruggekeerd, wijl hij goed had gedaan; hij had nieuwe bitterheden gesmaakt; afkeer en afmatting overweldigden hem opnieuw; zelfs de herinnering aan den bisschop was misschien op 't punt zich tijdelijk te verdooven, hoewel ze later schitterend en zegevierend weer te voorschijn kon treden; in allen gevalle was deze heilige herinnering thans inderdaad aan 't verflauwen.
"Welke meent gij?" vroeg Fantine. "De beide boven-voortanden," antwoordde de kiezentrekker. "Wel foei!" riep Fantine. "Twee gouden Napoleons," mompelde een oude vrouw zonder tanden. "Die meid is waarlijk gelukkig." Fantine liep heen en stopte haar ooren, om de schorre stem van den man niet te hooren, die haar nariep: "Bedenk u, lief kind! twee gouden Napoleons. Men kan ze gebruiken.
Zijt ge niet, acht jaren geleden, in mijn herberg te Montfermeil geweest, in den kerstnacht van 1823; hebt ge het kind van Fantine niet van mij medegevoerd! de leeuwerik! droegt ge geen bruine jas! hadt ge niet een pakje kleedingstukken in de hand, evenals toen ge vanmorgen bij mij kwaamt! Spreek gij, mijn vrouw!
't Was duidelijk, dat Javert, zooals men zegt, geheel uit de lijken moest geslagen zijn, om zich te veroorloven tot den sergeant te spreken gelijk hij gedaan had, na het bevel van den maire om Fantine in vrijheid te stellen. Was hij zoo ver buiten zich zelven dat hij de tegenwoordigheid van mijnheer den maire kon vergeten?
Het kind, een klein meisje, liep heen en weder, om zich te verwarmen, en lachte en zong luide. Helaas! op welke wijze vermaken de kinderen zich al niet! 't Was dit kleine meisje, 't welk Fantine hoorde zingen. "O," hernam zij, "'t is mijn Cosette, ik herken haar stem!"
Margaretha bleef op den drempel staan, als versteend door 't gezicht dezer wanorde en riep: Mijn hemel! de kaars is bijna geheel verbrand! wat is er toch gebeurd! Toen zag zij Fantine aan, die haar kaal hoofd naar haar zijde keerde. Fantine scheen sedert den vorigen avond tien jaren ouder. "Mijn God!" riep Margaretha; "wat scheelt u, Fantine?" "Mij scheelt niets," antwoordde Fantine.
Zij drukt op de vrouw, dat wil zeggen op de bevalligheid, op de zwakheid, op de schoonheid, op het moederschap. Gewis, een diepe schande voor den man! Op het punt, waar wij met dit smartelijk drama zijn gekomen, is Fantine niets meer overgebleven van 't geen zij vroeger was. Door zich tot slijk te verlagen is zij tot marmer versteend: wie haar aanraakt, huivert.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek