United States or Gambia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Op zijn gezicht en in zijn houding was alleen een onbeschrijfelijk medelijden te lezen. Na eenige oogenblikken boog hij zich tot Fantine en sprak haar fluisterend toe. Wat zeide hij haar? Wat kon deze man, een veroordeelde, zeggen tot deze vrouw, die dood was? Wat beteekenden zijn woorden? Niemand ter wereld heeft ze gehoord. Hoorde de gestorvene ze?

Heb medelijden met mij, mijnheer Javert!" Zoo sprak zij, geheel verslagen, gebroken, geschokt door haar snikken, blind door haar tranen, met blooten hals, handenwringend, hoestend en kuchend en als een stervende met doffe stem sprekende. Diepe smart is een goddelijke, vreeselijke straal, die de rampzaligen herschept. Op dit oogenblik was Fantine weder schoon geworden.

Favourite riep: "Welk een geweld! 't Is alsof 't hoopen kettingen zijn, die wegvluchten." Een dezer rijtuigen, 't welk uithoofde der dicht bijeenstaande olmen moeilijk te onderscheiden was, hield een oogenblik stil en reed toen in galop verder. Dit verwonderde Fantine. "'t Is zonderling," zeide zij. "Ik meende, dat de diligences nooit stilhielden." Favourite haalde de schouders op.

Voltooien wij onze studie in de rechten met dwaasheden en maaltijden... Kom, Fantine, laat mij u kussen." Maar hij vergiste zich en kuste Favourite. "Men dineert beter bij Edon dan bij Bombarda," riep Zephine. "Ik geef aan Bombarda de voorkeur boven Edon," verklaarde Blachevelle. "'t Is er prachtiger, 't is er meer Oostersch. Zie slechts de benedenzaal. Er zijn spiegels in de wanden."

Den volgenden morgen, toen Margaretha, vóór het licht was, Fantine's kamer binnentrad, want zij werkten te zamen om slechts één kaars voor haar beiden noodig te hebben, vond zij Fantine bleek en koud op haar bed zitten. Zij had zich niet te slapen gelegd. Haar muts lag op haar schoot. De kaars had den geheelen nacht gebrand en was schier geheel verteerd.

Drie dagen, om het kind van deze ongelukkige vrouw te halen. Ik zal alles betalen. Ge kunt mij vergezellen, zoo gij wilt." "Houdt ge mij voor den gek?" riep Javert. "Ik dacht niet, dat ge zoo dom waart. Ge wilt drie dagen om u uit de voeten te maken! Ge zegt, dat ge het kind van deze deern wilt halen. Ha! ha! niet slecht! niet slecht!" Fantine beefde. "Mijn kind!" riep zij, "mijn kind gaan halen!

Fantine had de witte, fijne vingers der Vestaalsche maagd, die met een gouden naald de asch van het heilige vuur omroert.

M. sur M. had sinds een groote verandering ondergaan. Terwijl Fantine langzamerhand dieper zonk, was haar geboorteplaats in bloei toegenomen. Voor twee jaren ongeveer had er een dier industriëele omstandigheden plaats gehad, welke in kleine oorden gewichtige gebeurtenissen zijn.

Aan het politiebureau gekomen een laag vertrek, verwarmd door een kachel en door een wacht bewaakt, met een glazen getraliede voordeur opende Javert de deur, trad met Fantine binnen en sloot de deur weder achter zich, tot groote teleurstelling der nieuwsgierigen, die op de teenen gingen staan en den hals uitstrekten voor het doffe glas, om, zoo mogelijk, iets te kunnen zien.

Zij kocht een gebreid onderrokje en zond het aan de Thénardier's. Dat onderrokje maakte de Thénardier's verwoed. Zij wilden geld hebben. Het rokje gaven zij aan Eponine. De arme leeuwerik moest bibberen als vroeger. Fantine dacht: Mijn kind lijdt geen koude meer. Ik heb het van mijn haar gekleed. Zij zette een mutsje op, dat haar geschoren kruin bedekte, en waarmede zij nog schoon was.