Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 november 2025
Eene enkele maal klopte hij mevrouw op den schouder en gaf haar een snellen kus op het voorhoofd en Emilie vroeg hem fluisterend, terwijl zij hem omhelsde, of hij erg boos was, dat zij zoo gepleit en geijverd had voor die twee kinderen... Otto nam ook afscheid en toen Marie de zachte treurigheid zijner stem hoorde, had zij in tranen kunnen uitbarsten.
Voor van avond mag het schitterende verlichting zijn! riep Emilie vroolijk, nadat zij de drie kranen van de gaskroon had geopend en het gas met een geplof ontvlamd was. Morgen pas begint de zuinigheid! fluisterde zij zachter, opdat Fine haar niet zou hooren.
Wie weit geht die Opferwilligkeit des Mannes? Tot in 't grenzenlooze! riep Robert. Ja, die heeft geen grenzen, omdat die in 't geheel niet bestaat, beet Emilie hem vinnig toe. Das Weib fängt an zu denken.... Ja, dat doet 't wijf, zei Emilie, met zooveel overtuiging, dat zij niet eens bemerkte "wijf" te hebben gezegd, vóor Bonnie misprijzend riep: De vrouw alsjeblieft! Der Weg zur Herrschaft.
Ik voor mij ja, 't is ook waar, Emilie overmorgen vroeg moet ik absoluut absoluut naar Amsterdam." Ze woaren wel wat vremd en stief die minsen, redeneerde Janssen bij zich zelven, moar, ze wouen toch doen wat ze kosten; 't was ook wat straf om zoo moar oan te kommen: zij hadden indertied geschreven. Zie, ze kosten ook niet ruuken, dat hij plan had um' en dag of drie te blieven.
Ja, papa slaapt, herhaalde zij, met de oogen knippende. Georges lachte. En Emilie, heeft die ook geslapen? vroeg hij luimig. Emilie stemde meê in zijne vroolijkheid. Neen, ze had niet geslapen, ze had alleen maar wat zitten soezen. Bleef Georges thuis thee drinken? Dat was gezellig.
Nu, twaalfhonderd plus vijftienhonderd gulden maakt... Zevenentwintighonderd gulden! Wil je daarvan leven met een vrouw? Maar waarom niet, Emilie? Zij sloeg de handen van wanhoop te zamen. Maar Georges, je bent.... pardonnez-moi le mot.... je bent niet wijs! Wees toch geen kind en schep je geen illuzies uit onmogelijkheden.
Neen, ik wil niet, hoor! Ben je bang voor wat je zal zien? Ze keken elkaâr eens aan en proestten het uit bij de gedachte aan een teedere scène tusschen Georges en Lili, die verrukt zouden zijn over hun bijouteriekistje van een huis. Weet je wat! riep Emilie, als met een invallende gedachte. Heb je nog bloemen? Nog een beetje die ik niet kan gebruiken. Met korte stelen. Waarom?
Maar aan de andere zijde der tafel ontvonkte een luidruchtige scherts tusschen Emilie en Françoise, die Paul, tusschen haar beiden gezeten, om strijd bedienden. Het suisde Eline een weinig in het hoofd, de scherts daar ginds, de eindelooze verhalen van Hijdrecht, die zich door niets van zijn stuk liet brengen en het verwarde gegons der anderen.
En Mathilde en zij hadden elkaâr vroeger toch zóo goed gekend! Hierna kwam het gesprek op de familie van Riet, waar Emilie aan huis woonde. Jozef vertelde, dat de heer en mevrouw van Riet, ongeveer een maand vóor Mathilde en hij op reis waren gegaan, nog een avondje bij de Stuwen hadden doorgebracht. Toen kwam van-zelf de muziek en de literatuur ter sprake.
Toegegeven wat den kring van kennissen betreft, maar dien af te danken, zou ook niet in mijn plan liggen, en ze te blijven zien, kost zooveel geld niet.... Kost wel veel geld, Georges, geloof me, drong Emilie beslist aan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek