Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
"Maak 'em open menheer!" Openmaken! Nee waarachtig niet! Althans hij heeft geen idee gehad om er iets uit te nemen. "Maak de deur dan eens open menheer!" "De deur! Ahzoo. Jaja! Dadelijk hoorje." Nee, dien brief met waarde in den ketel te stoppen, dat ging niet. In 't bed! onder de matras, tot nader order. Goeje hemel, hij beeft over al zijn leden.
En nu, 't is jammer, jammer dat de fielt geen onwaarheid heeft geschreven. De arme Helmond! Maar Goddank, Goddank! dat hij em helpen kan. Archibald krijgt het warm, zeer warm. Hij voelt zich de hand vatten, die drukken met vuur, en.... Neen, woorden verneemt hij niet. Dat is pijnlijk, verdord! Dat is.... Hij zou geen "schouder geweer!" kunnen roepen als 't noodig was.
De inspecteur ging naar boven en legde hem met veel geduld uit, dat het hem niets gaf of hij al belde, en dat als hij er nù voor niets op drukte, men er wel eens niet naar kon luisteren, als hij wèrkelijk iets noodig had. "We willen u graag in 't redelijke geven wat we kunnen, meneer," zei hij, "maar als u op het knopje drukt, eenvoudig om te protesteeren, dan zullen we 'em moeten uitschakelen."
"Net toen hij oprees," zegt de jager. "Je was der gouw bij", zegt de polsdrager, "hij was je haast te gouw of." "Een ander zou 'em in het leger geschoten hebben!" zegt de jager. "Dat loof ik er ook wel van," zegt de polsdrager; "hij zou aars net het dijkie overëwipt hebben toen ie 't beet kreeg." De polsdrager spreekt aldus, niet uit beleefdheid of uit laagheid, maar uit volle overtuiging.
Zoodat ik maar zeggen wil, dat beskrijven niet veul ofdoet. Maar daarom zei Kobus altijd, in die winter toen 't nog reis zoo erg was: as ik er eentje te pakken kreeg, ik zou 'em teekenen, dat ik 'em voor goed zou kennen..." Ik herhaalde mijn wensch om met juffrouw Noiret alleen te blijven. Zoodra de babbelachtige vrouw gegaan was, borst zij in tranen uit.
"Ik vraag je Toon, of je ons helpen wilt om den dokter te zoeken? Je kent de wegen in 't bosch." "Hêt z'n mooie zoetelief 'em de deur uitgeschopt? Wel, óf ze gelijk had; zoo'n domme kinkel! Als ie geen centen had en toch en gebraaien haan wou uithangen, waarom dan niet dien ouwen lands-palfrenier van De Zonsberg goejen nacht gezeid!
Nah! zeej'ik, en Nah! zeejen ze halle, late we de fingers niet brande, en late ze de wolf zelvres tam make. Lijpie het 'm later gesien en ie liep net as 'n mens, en was tam as 'n lam: het ie ewel gehoord, ze hadden em zóó besjchote en gejhaagd as ie soo magher as prood en soo gheel as shaffraan was tothaal in de khrimp! As ie ook van 't sjweete de khoors 't lijf het.
Dan krijgt hij 'en blok aan zen been, want hij is te oud om op de bok gelegd te worden, en men kan em ook niet op zen bochel slaan; maar wat is 't as ie met het blok loopt? Dan zeit ie teugen de kinderen: St ... jongens! Klaas is ondeugend geweest; Klaas het 'en graantje gepikt; en de Vader het Klaas al zen centen afgenomen. Je begrijpt wel, meheer, dat ie dan nog meer opdoet".
"Van dokter, generaal. Hendrik zou u buiten gaan opzoeken." "Ik heb 'em niet gezien;" zegt Van Barneveld en trekt tweemaal met kracht aan de schel: "Jacoba-lief, je zoudt me nu plezier doen met wat naar buiten of naar je kamer te gaan.
Em zou 't volgend jaar trouwen en Dora moest maar naar kantoor. Zoo'n beetje helpen in 't huishouden en nu eens hier logeeren en dan eens daar en eigenlijk nix doen maakt maar ongedurig. Ze zou nog eerst een paar weken naar een vriendin gaan bij Berg en Dal om wat te bekomen van al de narigheid en dan kon ze meteen naar Amsterdam in 't nieuwe huis trekken. Ee zou haar wegbrengen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek