Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
"'IJ denkt dat 't dat goedje van 'em ith," zeide hij achter zijn hand, en deed een onderdrukt gelach hooren in zijn keelholte... De heer Bensington was wèl een gelukkig man dien dag. Hij was niet in de stemming om te vallen over kleinigheden in het beheer.
»Nou?« zei ik fier tot den naast mij zittenden man, die Uiltjesbroekersma heette, en een Fries was, »nou? Had je me maar?« Ik lachte populair. Maar hij haalde minachtend de schouders, en smaalde: »Snij em es door!« Ik sneed de consumptie-aardappel door. Deze bleek van binnen verrot. Alle arbeid was tevergeefs geweest...
Is er onraad dat je zoo'n haast maakt? Je ziet me hierin een ergen boel; maar dat kleeden voor een partij waarop men zoowat de eerste zal zijn, is nog al lastig, tenminste zonder kamenier. Hé, zie jij eens eventjes, valt die berthe van achteren goed? Ja, in zoover kom je me heel van pas zusjelief. Hangt ze goed? Mooie blauwe japon niewaar? Nog uit Parijs meegebracht, vin jij 'em te laag?
Terwijl zij nog bezig waren om de in elkaar gewerkte raderen te trekken, voegden juist twee mannen zich bij hen. "Ik heb die rat neergelegd," zeide een van hen. "Hebben ze 'em?" vroeg Cossar. "Jim Bates heeft 'm gevonden, achter de heg. Ik raakte 'm net toen hij om den hoek kwam...." "Pats, achter zijn schouder......"
"O, van de krant." "Beroerling," bromde Gerard, "wat gaat 't 'em an." "Maar kerel, 't is z'n baantje." De stilte. Eduard kraakte een voor een z'n lange, witte vingers. "La dernière heure d'un condamné," trachtte de pedel op te wekken, maar hij bleef norsch kijken, zuchtte. Opeens: de bel. Vlug schuifelend met z'n oud, dik lijf schoof de pedel naar binnen; terug weer: "Wilt u maar komen, meneer."
"En wat heeft 'em gemankeerd?" vroeg een derde, een kolossale hoeveelheid snuif nemend uit een erg groote snuifdoos. "Ik moet je zeggen, ik dacht dat hij niet dood kòn gaan." "God weet 't," zeide de eerste geeuwend.
O ja, meneer, ... vóor zevenen al ... en ze knipte met haar oogen, keek hem even aan en toen weér gauw uit 't venster en trommelde met twee vingers op de voetjes van het kind. Kom, geef hem nou eens hier ... Nu moet vader em eens hebben ... Nu wist Marie met haar armen en met haar heele houding geen weg.
Ze kijkt em maar an met d'r oogen als gloeiende kole in d'r witte gezicht. Toe zegt ie: As je me niet bliksems gauw me zweep teruggeeft, zel je 'm zelf voelen, fijne medam! Ga je gang! zegt ze en geeft em doodlakeniek z'n zweep terug. Dat ging em boven z'n petje. Hij werd eneens koest.
„Hij heit ’em om, hoor!” gilt een ander. Zelfs die kreten brengen hem niet tot bezinning; nog een paar maal opent hij den mond, rukt met de linkerhand zijn halsdoek af, slaat zich met de pruik herhaaldelijk in ’t gelaat en is op het punt van neer te vallen op ’t tooneel.
Jasses wat een zwager. En als i z'n witte vest aan had! En die oogen. Zoo echt een heer, die bij den weg naar nix anders kijkt dan of i ook een kennis tegen komt. En zoo slap. Hoe kon Em tegen zoo'n man aanstaan! Zij leunde nog liever tegen een dennestam. Nee dan was Coba heel wat beter af. Zoo'n man als een zee!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek