Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 mei 2025
Er waren nog twee meisjes van Elsje's leeftijd in den trein. Zij reisden met hare moeder en het duurde niet lang of Frits had een gesprek met deze aangeknoopt. Langzamerhand geraakten de drie meisjes ook met elkaar aan het praten en spoedig klonk er telkens een luid en frisch gelach, als Frits een grappig verhaal deed of Elsje plaagde.
Twee uur later zat de oude grootmoeder in de vredige stilte om haar heen, met den Bijbel voor zich, den psalm te herlezen en was Elsje bezig, haar kennisjes het groote nieuws mede te deelen. Er viel een traan op het oude gele Bijbelblad en driftig veegde Elsje's grootmoeder hare oogen af en zei zacht: "Foei, ik moest blij zijn!"
"Foei Cilly," zei haar grootmoeder verwijtend, "hoe zou je moeder er nu ooit toe komen om dat lieve kind aan haar lot over te laten! Haar plaats is...." "Ja, zeker, Elsje's plaats is hier," viel mevrouw d'Ablong zenuwachtig in, geheel vervuld als zij op dit oogenblik was van het verlangen om te doen wat zij maar kon, om hare nalatigheid tegenover hare moeder op een of andere wijze goed te maken.
Noch grootmama noch Frits schenen iets aan te merken te hebben op Elsje's manieren of op hare wijze van zich uit te drukken en toen ze later alleen op hare kamer was, vroeg zij zich verwonderd af, hoe het kwam dat zij zich hier in huis zoo bizonder op haar gemak voelde.
Grootmama kwam trouw elken avond even bij Elsje's bed om haar nog eens goeden nacht te kussen en deed dit in deze dagen bizonder hartelijk, maar zij vroeg haar niet, of haar iets scheelde en wat; zij begreep heel goed, welken strijd het meisje had te strijden, maar vond het toch niet goed tusschen haar schoondochter en Elsje te komen.
Toen zei ze haastig: "Van mama's geld, maar ik heb het bedacht." Elsje's oogen schitterden even blij als die van haar klein vriendinnetje. Zij trok het kind naar zich toe en zei: "Ik ben er heel, heel blij mee. Dank je vriendelijk, hoor." "Bewaar je het tot Paschen?" vroeg Liesje ernstig. "Wou je dat liever? Of wou je er nu ook wel graag eens even van proeven?"
"Ja," zei mevrouw d'Ablong langzaam, "dat dunkt me ook wel." Zij hield Elsje's hand vast en bekeek haar van het hoofd tot de voeten, zoodat het arme kind nog verlegener werd dan ze reeds was. "Zij ziet er ten minste gezond uit, dat is gelukkig. Maar....maar heeft ze niet nog een andere jurk om aan te trekken voor de reis, moeder?" Een andere jurk!
Geen antwoord. Het meisje stond nog steeds op dezelfde plek, onbewegelijk als een beeld. "Kom, antwoord me," hernam mevrouw d'Ablong driftig. "Waarom kwam je niet, toen ik je riep?" "U hebt mij niet geroepen." "Heb ik jou niet geroepen?" En Elsje's tante keek verbaasd. "Wie anders?" Elsje haalde met een verlegen lachje de schouders op. "Lizzie," zei ze.
De vriendelijke, bruine oogen werden vochtig, terwijl zij ze op haar werk hield geslagen, want al keek zij niet op, ze voelde toch wel hoe Elsje's oogen dof en treurig naar haar keken en haar hart was vol medelijden voor het arme kind, dat nergens troost scheen te kunnen vinden voor haar smart.
Aafje's zuster is er zoo bang voor en het arme diertje kan geen goed bij haar doen. Wil je aan tante zeggen ...." Dat was alles. Het bericht over Elsje's ziekte was juist te laat gekomen. Met een diepen zucht gaf zij den brief ter lezing aan mevrouw d'Ablong, die zeer ontroerd was geweest, toen zij haar weerzag.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek