Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Hij zag er bizonder opgewekt uit en zijn gezicht was bruingebrand door de zon, maar hij keek terstond heel ernstig, toen hij Elsje's bleeke gezichtje zag en haar scherp onderzoekend aanziende, vroeg hij vriendelijk: "Hoe is het, Roodkapje? Nog niet heelemaal weer beter?" Nu zag Elsje niet bleek meer.
Cécile ging naast haar moeder staan en beiden beschouwden haar nichtje met een kritisch oog. Elsje's trots kwam boven. Met verhoogde kleur en schitterende oogen, hief ze het hoofd op en keek hare beide kwelgeesten strak aan. De verlegene uitdrukking verdween en hare fiere houding, de glinsterende sterretjes in de blauwe oogen en het werkelijk aardige toiletje misten hunne uitwerking niet.
De dokter had toen 's ochtends terstond aan mevrouw d'Ablong getelegrafeerd. Deze had den begonnen brief voor Elsje meegenomen, benevens enkele kleinigheden, waaraan zij meende dat het meisje gehecht zou kunnen zijn en ook den grooten, ouderwetschen Bijbel, waarin de oude vrouw nog een der laatste dagen van haar leven met bevende letters Elsje's naam had geschreven.
Elsje's herstel kwam langzaam maar zeker en toen het tegen Mei liep en het voorjaar in het land was, keerde haar gezondheid geheel terug en begon ze zich met den dag sterker te voelen. "Je zult nu spoedig weer geheel de oude zijn," zei de dokter, maar "geheel de oude" zou Elsje, naar hare eigene meening, nooit weer worden.
Elsje voelde wel dat tegenstribbelen niet zou baten, en begon langzaam, met een bedroefd gezicht, haar jurk los te maken. Terwijl zij hiermee bezig was, werd er aan de deur geklopt en riep de stem van Cécile: "Mag ik binnen komen, mama?" "Zeker snoesje, kom maar gauw hier." Elsje's vingers trilden. Als Cécile er nu ook nog bijkwam, was het heelemaal niet meer om uit te houden.
Er viel een lichtstraal van hoop in Elsje's hart, terwijl ze naar haar luisterde en iets van haar ouden moed en frisschen levenslust keerde terug.
Deze was, de eerste weken na den dood van Elsje's grootmoeder, bizonder hartelijk voor haar geweest en ook nu nog behandelde zij haar vriendelijker dan ze gedaan had, toen Elsje haar logée was, maar ze kon toch nu en dan haar ongeduld en wrevel niet onderdrukken, als ze zag, hoe weinig Elsje nog vorderde in het aannemen van elegante manieren en meer aristocratische spraak en wijze van zich uit te drukken en hoe zij er geheel als een jong boerinnetje bleef uitzien.
Zij gebood den oppasser de vrouw een belooning in geld te overhandigen, niet te zeggen wie hem zond en schreef het volgende briefje: "Elsje's tante zendt u haren vriendelijken dank voor de goede zorgen en de gastvrijheid, aan haar nichtje verleend."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek