Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
Er moet genoeg ijzer zijn, meer dan genoeg! En Gösta Berling gaat op reis, om met de opzichters van de zes andere mijnen te spreken. Op Lögfors, dat dicht bij de Björksjöbeek even boven Ekeby lag, vond hij 't niet noodig te vragen. Dat lag al te dicht bij Ekeby en was geheel onder het beheer van de kavaliers geweest. Maar hij reed een paar mijl naar 't Noorden, naar Lötafors.
Schoone, edele vrouwen hebben hem liefgehad; maar zij zullen niet te voorschijn treden en naar zijn hand dingen. De verstooteling moet kiezen uit de verstootenen. Wie zal hij kiezen? Soms komt er een arm jong meisje op Ekeby uit een eenzaam wouddorpje boven op de bergen; zij verkoopt bezems.
Ach Marianne, Marianne! Zou hij haar niet haten, zij die verliefd is op Gösta Berling en hem kust! Zou hij haar niet verstooten en zijn deur voor haar sluiten, als ze zijn eer krenkt door zulk een man lief te hebben? Laat ze op Ekeby blijven. Laat ze bij de buren een onderkomen zoeken, laat ze in de sneeuw slapen. Hem kan 't niet schelen. Ze is toch al door den modder gehaald.
Weet je nog hoe het mij ging? Herinner je je den Kerstdag op Ekeby nog? Herinner je je mijn gevangenschap op het landgoed van den leenman?" "Ach, Majoorske," zei de gravin, "wij, zondaren, gaan hier naast elkaar zonder geluk. Ik pas hier op, dat de vreugde zich niet neerzet aan onzen haard. Gelooft u niet, dat ik naar huis verlang?
Zoo'n fijn, klein dametje past niet bij je. Zij heeft te veel geleden hier, in 't berenland. Zij verlangt naar haar licht tehuis! Je moet haar laten gaan. Daarom zal ik je Ekeby geven." Maar nu kwam gravin Elisabeth dichter bij en knielde voor 't bed van de Majoorske. "Ik verlang nu niet meer, Majoorske. Hij, mijn man heeft het raadsel opgelost en het leven gevonden, dat ik leven kan.
Zij was nat en moe geworden, en buiten op het ijs hadden de duisternis, de eenzaamheid en de leegte om haar heen haar angstig gemaakt. Nu, vlak bij Ekeby, was zij door water van een voet hoog gewaad, om aan land te komen. En toen zij op den oever gekomen was, had zij geen moed voor iets anders gehad, dan om zich op een steen te zetten en van moeheid en hulpeloosheid te schreien.
't Was niet mogelijk te zwijgen voor al wie een stem had, zoo heerlijk was de morgen. De strijkstok bewoog zich van zelf. Liljecrona ging op en neer in de paden en speelde. "Neen," dacht hij, "mooier dan hier is 't nergens. Wat is Ekeby met Löfdala vergeleken?" Zijn huis is met graszoden gedekt en maar éen verdieping hoog.
Hij houdt zich in die streek bij den berg op, waar 't meisje van Nygaard gevonden is. En nu kwam ik op de gedachte, dat ik niet naar Ekeby hoef te gaan om hulp te halen. Hier zitten zooveel flinke mannen, die hem gemakkelijk zullen vinden." "Ga dan toch heen, kerels!" barstte de landloopster uit. "Als de gravin zich niet te goed rekent om jelui een dienst te vragen, moet jelui dadelijk gaan!"
"Dwaas!" zei ze. "Heb ik je ooit verboden andren je werk te laten namaken? Wat wilde ik anders dan het genie vrij maken van handenarbeid!" Toen verdween zij. Kevenhüller was een paar dagen krankzinnig. Daarna werd hij weer een gewoon mensch. Maar in zijn waanzin had hij Ekeby doen afbranden. Geen mensch was er toch bij gekwetst.
En diep in de bosschen lacht de kolenbranderij, en het is alsof de koppen van de groote hamers in de donkere smidse honend grijnzen; de groeven doen hun groote muilen open en schateren; de lessenaars op de kantoren van de groothandelaars, waarin de contracten met de Majoorske liggen, schudden van 't lachen. "Heb je ooit zoo iets geks gehoord? Ze hebben geen ijzer op Ekeby!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek