Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
En zoo kwam hij naar Ekeby met een eigenhandig schrijven aan den Majoor, van den kroonprins, die hem bijzonder recommandeerde. Toen werden de deuren van den kavaliersvleugel voor hem geopend. In den beginne dacht men er veel over, wie wel de beroemde man wezen zou, die zich onder een aangenomen naam verborg. Maar langzamerhand veranderde hij in een kavalier en een Wermelander.
Misschien was hij 't allerliefst met rust gelaten in zijn smart; maar hij moest immers wel naar de muziek luisteren, ter wille van de oude heeren. Hij voelt wel, dat het zoo jammer voor hen is, dat hij zoo bedroefd is. Zij hebben er geen pleizier in, dat zij de heeren van Ekeby zijn, nu hij zoo veranderd is. 't Komt hem voor dat hij zien kan, dat ze oud geworden zijn.
O, geen zeker voetpad, geen vaste grond, geen veilig vaartuig, zoover het oog reikt! Slechts een onbekende hemel over zee van smart. Stil! Eindelijk, eindelijk! Lichte schreden klinken in de vestibule. "Is u 't moeder?" vroeg Marianne. "Ja, mijn kind." "Mag ik nu binnen komen?" "Vader wil je niet binnen laten." "Ik ben van Ekeby hierheen geloopen met mijn dunne schoenen door de sneeuw.
Wie kan dat nu weten? Maar als het zoo was, is het zeker, dat Gösta Berling geen tijd had om te treuren. Gösta voelde niets van de vreugde van 't avontuur en 't gevaar. Zoo vaak hij durfde, zonk hij ineen van vertwijfeling. "Ekeby! Land, dat ik liefheb," sprak hij dan in zichzelf, "dat uw eer strale over de wereld!"
Zoo waarachtig je dat mooiste plaatsje op Gods groene aarde lief hebt, zoo waarachtig dat het doel is, waarnaar je verlangen uitgaat in den vreemde, zoo waarachtig je het niet noemen kunt onder vreemden zonder tranen in de oogen te krijgen, staat op kavaliers, en redt de eer van Ekeby! Nu, al hebben de hamers van Ekeby gerust, dan hebben ze toch wel gewerkt in de zes andere mijnen.
Maar de moeder van dit arme, hulpelooze kindje had bijna een gevoel, alsof ze haar man zou hebben kunnen vermoorden. Zij had geen trots om zich mee te troosten. Dien nacht kwam er geen slaap in haar oogen. 't Kind moest een vader hebben, dacht zij telkens weer. Den volgenden morgen moest de boer op haar verzoek naar Ekeby rijden en Gösta Berling halen.
Het zijn de geesten van de bergen, die het erts gebroken hebben, de geesten van het woud, die boomen geveld en de kolen gebrand hebben, de geesten van het veld, die het koren lieten groeien; zij zijn vrij, zij gebruiken hun kracht om te verwoesten. Dood over Ekeby, dood over de kavaliers! Hier vloeit de brandewijn in stroomen. Hier ligt het goud in de kelder-gewelven opgestapeld.
"Je moet zweren," zegt ze, "dat je nooit meer naar Ekeby terug zult komen." "Och loop, oude tooverheks!" "Je moet zweren," zegt zij, "anders gooi ik je in den kavaliersvleugel, gebonden en wel, en dan verbrand je levendig, want van nacht verbrand ik den kavaliersvleugel. Nu weet je 't!" "Dat durft de Majoorske toch niet." "Durf ik 't niet? Behoort Ekeby mij niet toe? Jelui schelmen!
Zij gaat veilig als een kind. Wie is wel beter bewaard dan die door God zelf bewaard wordt! Vroeger is zij altijd teruggekomen." Zoo is de stoet der zoekenden door de bosschen ten oosten getrokken, die Nygaard van de vlakte scheiden. Nu, den derden dag, trekken zij voorbij de kerk van Bro, naar de bosschen ten westen van Ekeby.
Patroon Julius, die overal verstand van had, had een tableau vivant gearrangeerd, enkel en alleen opdat Marianne in al haar heerlijkheid zou uitkomen. In het theater, dat in de groote zaal op Ekeby opgeslagen was, zaten honderden gasten en zagen op het tooneel de gouden Spaansche maan langs een donkeren nachtelijken hemel drijven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek