Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 mei 2025
Ja, ja, ik bedrieg mij niet: hare schuchterheid, hare schaamte, hare verschrikte kuischheid, hare laatste woorden.... Zij ook heeft getreurd, zij ook heeft eenen wreeden knagenden worm in het hart gedragen!" Hij stortte neder op eenen stoel, sloeg zich de handen voor de oogen en morde met wanhoop: "Eilaas, eilaas, het kan niet zijn!
"Lach met mij zoo gij wilt; maar het zou mij niet verwonderen, Willem, dat in de plaats uwer nicht een tweede duivel op Wildenborg ware gekomen, om tegenwoordig te zijn bij het helsche feest, dat, eilaas, morgen hier zal worden gevierd." "Begint gij alweder met uwe dwaasheden?" viel de jongeling hem in de rede. "Wees toch redelijk, ik bid u." "Dwaasheden?" kreet Jakob Mispels.
Waren al de Erembalds hem gelijk, er kwame spoedig een einde aan den overmoed onzer vijanden. Het is mher Sneloghe niet die de hand van jonkver Placida heeft gevraagd; het is zijn oom de proost. Zijne huwelijksbelofte met Placida is verbroken. Hij gaat trouwen met Dakerlia Wulf. Gij moet het weten." "Eilaas, ja, ik weet het tot mijn ongeluk!" zuchtte Disdir. "Snode spot!
"Eilaas!" zuchtte Dakerlia, de handen klagende opheffende, "de Isegrims, over de bloedige storing der lijkplecht verbitterd, komen zich wreken." "Die wanordelijke volkshoop?" vroeg Robrecht verwonderd. "Akelig, akelig! Zij zullen hier, onder onze oogen, iemand martelen!" "Wie zou het zijn, meent gij?" "Gave God, Robrecht, dat mijne vrees ongegrond ware. Arme Hacket!"
"Maar is het zoo, mijn neef, laat mij nog eene poging bij hem beproeven." "Neen, neen, oom, ik heb u gehoorzaamd en mijnen plicht gedaan. Nu wil ik van dit huwelijk niet meer hooren en ik bevestig het u nog eens: Dakerlia Wulf wordt mijne bruid!" "Eilaas, kan het anders niet!... Wij zullen zien nochtans." "Ik heb haar reeds mijne beloftegift aangeboden." "Hoe? wat zegt gij?
De Kerels slaven! Wraak, wraak, o, mijn God!" Eilaas! Zijn slecht geheeld sleutelbeen brak opnieuw, zijne wond scheurde open, het bloed golfde hem over de borst en hii viel met eenen akeligen noodkreet achterover ... "Het is niets, geen gejammer, geen gekerm!" riep een der geneesheeren, den proost haastige teekens doende, dat men de jonkvrouw zou verwijderen. Allen verstonden hem.
"Welnu, God zij er om gedankt; hij zal zijne moeder tot barmhartigheid voor ons aansporen. Kom, overwin uwe schaamte...." "Onmogelijk, moeder!" snikte het meisje "O! spaar mij dat lijden, die vernedering, die wanhoop! Eene aalmoes vragen in zijne tegenwoordigheid ... aan hem? Eilaas, mijn hart breekt, ik zou bezwijmen voor zijne voeten, misschien zou ik sterven...."
"Ik bemin haar uit al de kracht mijner ziel; zonder hare wederliefde kan ik niet leven." Mher Sneloghe zag hem verwonderd aan. "En Dakerlia bemint u niet?" murmelde hij. "Het is pijnlijk inderdaad." "Ha, zij zou zoo koel en zoo wreed niet voor mij blijven", kreet Disdir Vos met eene nijdigheid welke hij poogde te bedwingen "maar, eilaas, zij bemint iemand anders!
Eensklaps werd hij bleeker dan een lijk, slaakte eenen wanhoopskreet en viel sidderend op eenen stoel, terwijl zijn strakke blik op het wonderei bleef gevestigd. "Eilaas, eilaas, die arme Frans!" zuchtte hij. "Hoe ongelukkig voor hem! Maar wat kan de mensch tegen den wil van God?"
Dit is, heeren, de loutere waarheid. Doet nu met mij naar uwen wil; maar wees mij toch barmhartig: want, wel verre van u te verraden, zou ik, indien het mij mogelijk was, u willen verlossen van den schrikkelijken dood die, eilaas, u bedreigt!" "De heer kastelein heeft bevolen den gevangene onmiddellijk in zijne tegenwoordigheid te brengen", bemerkte een Kerel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek