Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
De hier en daar verspreid staande boomen werden gebroken als riet, en daar tusschen door donderde het met ontzettende slagen en werd de landstreek nu en dan opeens in blauwen lichtgloed gezet door den bliksem, die onophoudelijk het luchtruim doorkliefde. In al dat weer moest men naar buiten om de dieren te binden.
Eenige schreden verder vindt men de noodlottige straat Croulebarbe, waar Ulbach de geitenhoedster van Ivry doorstak, terwijl het donderde, evenals in een melodrama.
Alphonsje werd toen bang, want hij dacht dat het heel erg donderde, maar dat dee het niet, en hij riep dat hij weer uit den kelder naar boven wou, en dat wou Henrietje ook; maar de moeder hoorde er niet naar, en bad met de oogen open, wel zesmaal achter elkaar het Onze Vader. De Mijnheer zei dat ze niet Luthersch maar Roomsch was, maar dat de Roomschen net zoowel het Onze Vader bidden.
Ik hoorde dien van nacht bij toeval. Bid God, want van nacht zul je sterven. Dorian Gray werd ziek van angst. Ik heb haar nooit gekend, stamelde hij; ik heb nooit van haar gehoord. Je bent gek. Je deed beter alles te bekennen, want zoo waar ik James Vane heet, ik schiet hoor! Het was een verschrikkelijk oogenblik. Dorian wist niet wat hij doen of zeggen zoû. Op je knieën, donderde de man.
Dien namiddag dreef er een hevig onweder over de gemeente. De lucht werd zeer duister, het bliksemde fel en het donderde zoo hard, dat de huizen op hunne grondvesten daverden.
Tegen kwartier na elven, kondigde een kanonschot aan, dat alle voorbereidingsmaatregelen getroffen waren. De Go a head wachtte slechts op het sein om te vertrekken. Tien minuten later donderde een tweede kanonschot. De Go a head, door de touwen van zijn netwerk in bedwang gehouden, steeg een twintig meter boven de grasvlakte op. Toen beheerschte het platform de zoo diepbewogen menigte.
Op den weg-terug liep hij wild te snikken; in één roes was hij weer aan 't station; 't was er druk, de trein stond juist voor; werktuiglijk stapte hij in, angstig, gejaagd, als werd hij vervolgd, vergat zijn valies..., en weg ... weg..., hij voelde zich weggaan..., wegdragen;... de trein stampte, dreunde, donderde over de bruggen; 't was een volle wagon; de menschen praatten, elkaar toeschreeuwend, om dat geraas te overstemmen..., hij zat midden tusschen hen in;... nog een brug, nog huizen aan weerszijden, masten, weer huizen;... toen eindelijk duisternis, velden, weiden in donker; bedaardere dreungang, soms een lang, gillend gefluit....
Je weet niet wat je doet! donderde hij haar wanhopig van het portaal toe, en hij vloog haar achterna ... Zij hoorde niet meer, zij had slechts éene gedachte: weg te vluchten van onder dit dak, waar men haar heure aanwezigheid verweet.
Delicaat, ja praat jij me van delicaat! donderde Henk haar toe, en hij liet haar alleen, huiverend van schrik bij de gedachte aan wat de wereld van hen zeggen zou. Den volgenden morgen reed Henk met Frans zeer vroeg naar een oculist. Er waren in Henks oog slechts een paar aârtjes gesprongen en hij gevoelde zich reeds verlicht toen het lancet hem van een enkel glaskorreltje verlost had.
»We moeten met hèm maar uitscheiden!" zei de prefect. »'t Is duidelijk, de lummel is zoo doof als een pot!" En zonder de minste stemverheffing liet hij terstond er op volgen: »Je bent afgekeurd, vriend. Je kunt gaan!" Met een glans van blijdschap op het gelaat keerde Frederik Nottens zich om en wilde dadelijk zijn kleeren aandoen om heen te gaan. »Halt!" donderde de stem van mijnheer De Celles.
Woord Van De Dag