Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
Jo's gezicht stond heel ernstig, maar haar oogen schitterden en aan haar stem kon men hooren, dat zij een aandoening trachtte te bedwingen. "Doe je oogen toe, en steek je armen uit," commandeerde zij. Laurie trok zich overhaast in een hoek terug, en hield zijn handen met een smeekend gebaar achter zich "Neen, dankje, liever niet. Ik zal het zoo zeker als iets laten vallen of verpletteren."
De gelukwenschen aan dezen heer ... op den heugelyken dag van zyn verjaren ... brengt ons in de stemming van den Psalmist ... en ik verheug my door de genade ... want mynheer ... alles komt van boven ... dat zal uwe ook wel weten. Ga zitten, man, ik dankje wel! zei de gastheer, die begreep dat er een felicitatie was uitgesproken. Koud buiten? Ja, 't is frissies.
Ze zijn nog van mama's kant, de Parladotti's. M'n neef de professor had er nooit fijner gezien. Je bent met vijftien personen aan tafel niewaar?" "Dankje Kippelaan, dankje bepaald." "Anders van harte gemeend! A-propos, dat schoot me nog in: Van Dins de stationschef is een vriend van me: perfecte kerel. Ik zal 'em gaan vragen of ie een afzonderlijke coupée voor je open wil houen. Eerste niewaar?
"Dankje," zegt Van Bavik tot Frederik, die hem voor de vierde maal een glas punch presenteerde, en de gastheer herneemt, terwijl Frederik juffrouw Doortje nadert: "Maar je spreekt er niet van, want ik hou me alsof ik van den prins geen kwaad weet." "Wat een mooie preek hield die mijnheer de burgemeester," zegt Saartje van den dominee tot Doortje die bisschop gebruikt.
Moet ik mijne wimpers stompeeren? Eventjes .... Een greintje. Uwe oogen zijn bijzonder schoon vandaag. Doe maar die smaragden weg, die op uwe ooren slapen. Ze worden dof naast uw blik. Dankje. Ze trekt een kleine schaduw boogvormig over hare wenkbrauwen.
Terwijl Eva het tot later uitstellen met een ongeloovig schouderophalen beantwoordt, toont Helmond haar het omgevouwen telegram. Maar het sprak vanzelf dat Eva haar hoofd houdt afgewend: ze behoefde nu volstrekt geen opheldering meer. August kwam er een beetje al te laat mee. Trachtte hij nu door zulk een halfheid haar liefkozingen te herwinnen! "Dankje Helmond; dankje wel.
't Zal mij nu heel lastig worden om.... waarlijk.... Niks van! Ge blijft thuis. De oude Ko schoof voorbij, bracht versche thee, schaduwde geluideloos rond de tafel. Ko, zei mijnheer Verlat, ge zult me straks eens komen opzoeken in mijn werkkabinet. We zullen saam het feestje van morgenavond regelen. Waar is mevrouw? Op hare kamer, mijnheer. Dankje. Ernest keek op zijn horloge.
OSWALD. Dat zal ook afbranden, net als dit hier. Mevr. Alving. Hoe kom je daarbij? OSWALD. Alles zal verbranden. Er zal niets meer overblijven dat aan vader herinnert. Ik verbrand immers ook. MEVR. ALVING. Oswald! Je had niet zoolang daarginder moeten blijven, mijn arme jongen. Ik geloof haast dat je gelijk hebt. Dankje moeder. MEVR. ALVING. Ben je niet moe, Oswald? Wil je misschien gaan slapen?
Een man als je patroon, van wien men onderstellen mag dat hij denkt alvorens te schrijven nee dankje, dien stoel kan ik wel zelf.... ik zeg, zulk een man zal aan 't slot van zijn geschrift niet weerspreken wat hij vooropstelt. Genoeg, ik ken dien brief, al las ik hem niet ten einde. De kern...."
Zij heeft evenwel geen enkele harer gewoonte afgelegd, zij slaapt en eet en wandelt op haar gewone uren. Iederen avond en iederen morgen gaat zij zelf den graaf vragen hoe 't hem gaat. "Wel, is het wat beter, mijn vriend?" "Zeker, veel beter, dankje wel, lieve Mathilde." "Als ge 't wenscht, zal ik bij u blijven." "Welneen, dat is niet noodig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek