Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 mei 2025
Hij mocht geen kwaad spreken van een nichtje, dat onder zijn dak was en van een vriend, dien zij zooveel zagen. Kwaad? O neen! hernam oom Daniël nog zeer gekrenkt. Het is alleen maar Amerikaansch! Het zal Amerikaansch zijn. Eline was nog steeds verlegen. Ik geloof niet, dat oom het goed vond, dat ik uw raad opvolg, sprak ze, toen zij alleen waren. Misschien ook niet dat.... u niet meêging. St.
Petersburg hield onder het overreiken van den prijs aan haar, die hem behaald had, eene schitterende redevoering, in welke hij betuigde, dat dit de welsprekendste rede was, die zijne ooren ooit gehoord hadden en dat Daniel Webster zelfs er trotsch op had kunnen zijn.
En ik!" klonk het van verschillende zijden. Voor het geheel donker was geworden voegde zich een ruiterbende van dertig mannen, onder leiding van Philip Liebenberg, bij het Kommando, en bracht het bericht dat de andere afdeling, met Daniël van Vuren als gids, vroeg in de morgen verwacht kon worden. Spoedig waren de eenvoudige toebereidselen voor de nacht gemaakt.
Dit zeggende, ging hij in een hoek van het vertrek zitten, zonder zich in het gesprek tusschen vader en zoon te mengen. "Zoover," zeide Raesfelt tegen Hendrik, "heeft uw kettersche afval u dan gebracht?" "Strekt mij mijn gevangenis tot schande, lieve vader?" vroeg deze: "heeft niet Daniël, hebben niet de Apostelen op gelijke wijze in den kerker gezeten en om Christi wille smaadheid geleden?"
Maar sedert den dood van Daniël is het gebouw zeker herhaaldelijk vernieuwd moeten worden: misschien is de mildheid der geloovigen gaandeweg afgenomen, zoodat de profeet, die den toorn der koningen van Babylon en van Perzië durfde trotseeren, nu met een zoo simpel graf tevreden moet zijn. 17 Januari. Regen, altijd regen!
Sedert een week woonde Eline bij Daniël Vere in en zij gevoelde iets als een aangename verpoozing in het gezelschap van haar oom en haar jeugdige tante. Haar oog werd lieflijk gestreeld door de zacht lachende bontheid van die groote kamer, welke een museum geleek.
Daniël verhaalt van vizioenen, die hij had aan hun oevers, Cyrus moet met zijn troepen erlangs zijn getrokken, Alexander versloeg de Meden en de Perzen in deze omgeving, terwijl in de vlakte van Nineveh de dynastie der Omayaden-khaliefen ten onder werd gebracht, om plaats te maken voor die der Abassiden.
Elize, al ratelde zij, scheen van haar te houden en oom Daniël, al was zijn galante hoffelijkheid wat koud, eveneens. Wel kreeg zij soms het vermoeden, dat zij huichelden, zooals ook iedereen in Den Haag gehuicheld had, maar zij wilde dezen twijfel niet analyzeeren. Heure hersenen sluimerden in, als in eene lethargie. Geheel onverwachts kreeg oom Daniël een brief van Vincent Vere, uit New-York.
De schrijver geeft de werkelijkheid en geeft details, maar zooals hij ze geeft, kan hij het alleen. Wat Garborg hier te zeggen heeft, wortelt ten deele in persoonlijke ervaring. Gelijk hij, zoo is de held van den roman, Daniël Braut, een boerenzoon, die uit zijn sfeer gerukt wordt, om lid van eene hoogere maatschappelijke klasse te worden. Het boek schildert de zedelijke mislukking van die poging.
"Ik houd mij niet op met uw geteem; maar valsch spel speel ik zelfs den duivel niet. Wat ik zeg dat ik doen zal dat doe ik. Dat weet gij wel, Daniël Haley." "Ja wel, ja wel; dat zeide ik ook, Tom. En als gij mij maar beloven wilt dat gij den jongen over een week voor mij gereed zult houden, waar gij maar zelf verkiest, is het al wat ik eisch." "Maar nog lang niet al wat ik eisch," hervatte Tom.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek