Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Laat een paar mannen de gevangenen stevig binden en voor mij bewaken. Dan wil ik ze straks ondervragen." »Ik zal er voor zorgen, heer!" De Dajak verwijderde zich, om aan het verzoek te voldoen. Weldra waren de drie Sibaoe's behoorlijk verzekerd en zaten voor Kees op den grond. Zelf nam hij op een boomstam plaats.
De mannen brachten de levensmiddelen en de wapens in de voor de reis bestemde djaloer. Kees en Marti namen daarop in het bootje plaats. De eerste gelastte den eenen Dajak de rottan, waarmee het aan een boomtak bevestigd was, los te maken. De andere Dajak belette het vaartuig weg te drijven door eenige overhangende takken vast te houden.
Ze moesten de thuisgeblevenen al vast waarschuwen, om alles voor de festiviteiten in orde te brengen. »U blijft toch, heer, om onze groote feesten mee te vieren?" vroeg Petinggi Datoek. »Het was mijn plan, zoo spoedig mogelijk naar de benedenlanden af te zakken en dan naar mijn land terug te keeren," antwoordde Kees. »Zooals u wilt, heer!" zei de Dajak teleurgesteld.
»Daar ligt een lijk, heer!" »Ga dan eens kijken!" »Ik durf niet, heer, voor de antoe's!" antwoordde de Dajak op benauwden toon. Kees luisterde al niet meer en snelde er heen, gevolgd door Marti. De Dajaks bleven vol vrees op tamelijk grooten afstand. Op de aangeduide plaats vond hij de overblijfselen van een mensch.
»Een Dajak vindt al gauw een weg, heer!" meende Amat. »Maar ze hebben geen eten!" zei Marti. Plotseling sprong Kees op. De laatste opmerking trof hem als een electrische schok. Als de Dajaks eens alle rijst hadden meegenomen! »Onze rijst!" riep hij uit. Marti en Amat slaakten een kreet van schrik. Snel liepen ze terug naar de plek waar ze overnacht hadden.
Zij hebben sterke antoe's, die hen helpen," antwoordde de Dajak met groote overtuiging. Kees haalde de schouders op en zweeg verder. Hij keek toe, hoe de beangstigde Dajaks bij het slechte licht van walmende harstoortsen hun benoodigdheden inpakten, om zich gereed te maken voor een langdurig verblijf in de schuilpaatsen in het bosch.
Aller oogen rustten met bewondering op hen. Met trotsche gezichten liepen ze rond, omdat ze nu ineens zulke gewichtige personages geworden waren. Eindelijk was de dag van vertrek aangebroken. Vroeg in den morgen zette de kleine stoet zich in beweging. De heele bevolking van Tapang met Petinggi aan het hoofd deed hen uitgeleide. Vooraan liep de Dajak, die den weg zou wijzen.
Daar danste reeds een prauw weg en toen, nog wat worstelen, nog wat trekken.... toen trokken de Dajaks me weg: het werd gevaarlijk hier: de boom, waaraan nog drie der prauwen lagen, raakte los, dreef weg! Weg alles, het werk van zooveel dagen.... Wij klommen naar boven. Een Dajak moest gedragen worden, had het been tusschen de prauwen bekneld gekregen; een Dajak was weg.
De reus beduidt ons, dat dit door lieden, wat meer landwaarts in wonende, moet zijn geschied. Dit zijn dan waarschijnlijk dezelfde lieden, die de colonne Schultz in April overvielen en een Dajak vermoordden. 4 Juni. 's Morgens tegen 8 uur komen wij bij de Marinevallen aan, die, nadat beide oevers zijn onderzocht en de doorgangen opgelood, langs den rechteroever worden gepasseerd.
Deze bekeek de beide wapens op een afstand met belangstelling en eerbied en zeide: »Ja, heer, dat zijn zeker geweldige wapens, maar de Sibaoe's zullen ook niet met u vechten. Zij zullen u overdag een vriendelijk gelaat toonen en u 's nachts dooden." »Ik zeg je nog eens, Petinggi, ik ben niet bang." »Goed, heer, maar er is nog meer," vervolgde de Dajak weifelend. Kees werd ongeduldig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek