United States or Equatorial Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Als hij aan haar dacht voelde hij zijn oogen opengaan, wijd staren, als in extase, op iets schoons-nog-nooit-gezien; als hij terugzag, in herinneren, een klein bewegen van haar maagdenlijf, een schokje in haar trekken, of een blik..., dan ging hem een ril van verrukking kil over den rug....
Ze zou vast z'n boek lezen, hopen op een presentexemplaar, wachten of 't in de portefeuille zou komen. En er van willen schrikken, maar dat niet durven als allerlei menschen 't geprezen hadden. Hij zag zichzelf al circuleeren in de portefeuille in Velp, 't was wel de moeite waard. "En wat dan nog?" dacht Dora. De sneeuw had ze weer zien smelten en de knoppen wat grooter worden.
Hij wordt zes-en-zeventig, en ik dacht zoo, de freule zal dat aardig vinden; maar van ochtend hadden mijne preparatieven al zoo weinig succes, dat...." "O zoo, d
't Was overdag, wanneer hij na veel geschrijf de pen nederlegde, 't was des nachts, wanneer hij aan 't ziekbed, volgens mevrouw Van Saffelen, een engel was, dat Flitz aan de schrikkelijke verandering dacht, die ten zijnen opzichte had plaats gegrepen; aan de koelheid van haar die hij zoo wezenlijk liefhad, en aan den man, die hem gewis door lage "intrieges," den burgemeesters-post ontfutselde; door "mooie praatjes," "gekkelijke manieren" en een "gemaakt zingen" den ondergang van zijn geluk bewerkte; die Suze op een laaghartige wijze aan hem ontroofde; die zich door "nare streken," in zijne plaats had weten te dringen, en hem schandelijk de vriendschap en achting der Gliekkes ontstal........ "zoo'n lage hond!"
Mij dacht in mijnen slaap, ik op den grooten wagen Werd langs het RoodeMeers schuimachtig strand gedragen, In volle wapening en rusting t' eenemaal, Gelijk wanneer de Moor ontziet mijn bloedig staal.
"Hei!" en Pallieter rilde van ontroering en kreeg tranen in de oogen, die menschengolving daar te zien, zoo vol geloof en zielenbrand. Maar daar zag hij Charlot, die hem blij toelachte, omringd van kwezels en begijnen, en toen viel zijn ontroering lijk een leege zak; want seffens dacht hij aan de vele menschen, waarvan Charlot hem had uitgelegd, waarom zij meegingen.
Zij had al van alles verzonnen, maar wat haar in was gevallen, om de onhoudbaarheid dadelijk weêr verworpen. Vroeg zij 't hem, dan bleef hij maar andwoorden, dat hij daar zelf niets van merkte. Zij ook dacht voortdurend alleen aan de toekomst. Maar 't kwam haar zoo natuurlijk en zeker voor, dat vader bij hun in zoû komen wonen!
»Ik zal haar later vragen, wat haar is overkomen," dacht de koning; »mijne onderdanen mogen niet opmerken, hoe lief ik dit meisje heb."
"Dat dacht ik wel," zeide hij. "In het spookhuis zag ik aan hun manier van dragen, dat zij zwaar was. Ik geloof dat het maar goed is, dat ik er aan gedacht heb de zakken mede te nemen." Het geld was spoedig in de zakken, en de jongens namen ze op en droegen ze naar de rots met het kruis. "Laat ons nu de geweren en de andere dingen halen," zeide Huck. "Neen, Huck, die zullen wij hier laten.
Doch zij voelde dat Simons woorden weldoordacht en welgemeend waren en een wijde horizon van geluk opende zich voor haar; dankbaar zag ze hem aan, terwijl ze zeide: «Ik dacht niet dat mijne huiselijke bezigheden u zoo belangrijk zouden voorkomen.» «Niet belangrijk? Dan zouden ook de bezigheden van de bijenkoningin niet belangrijk moeten genoemd worden.» «De bijenkoningin?» «Voorzeker.
Woord Van De Dag