Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
En?... en?" vragen enkele nieuwsgierigen, verwonderd dat de jonge man niet verder vertelt. Hawèl, hij lag-ie hij in 't woater," herhaalt deze doodgewoon. Joa moar; wa hèt-e gij gedoan as hij in 't woater lag?" dringen de toehoorders aan. Wat da 'k gedoan hè?... Niets!" is 't onverschillig antwoord. "'K ben op de schroage blijve stoan kijken.
Toen opeens hield hij haar hand. Klemde die, zacht, in de zijne. 'k Wou da' jij de moeder was.... O, Meneer! De gulden viel. Maar zij holde weg, het huis uit.
Na nog langdurig klagen en knorren en vitten ging moeder eindelijk weg, en kort daarop kwam 't Geluw Meuleken van 't dorp terug. Rozeke liet haar niet eens den tijd muts of mantel af te nemen. "Es da woar, Meuleken," vroeg zij bruusk af, met bleeke, bevende lippen, "es da woar dat-e gij moet ne kleinen hên van Smul?"
„Zoo! en waar is die man dan nu?” „Da’ kan ’k u niet zegge; op avontuur is ie van verbouwereerdheid weggeloope, of uit z’n eige zelve naar ’n dokter gegaan.
Zooveel was zeker, dat de jonge neef op een ochtend plotseling het kasteel verlaten had en er sinds niet meer was teruggezien. "Och Hiere, mejonkvreiwe, da pakt mij toch aan 't herte da 'k ou azeu zie schriemen en da 'k niets veur ou 'n kan doen," klaagde Rozeke, met innig medelijden het diep-bedroefd meisje aanschouwend.
Deze beginnen te zingen, terwijl zij elkaar bij de hand vasthouden en met rhythmische stappen tot elkaar naderen: Van waar kom-de gij ge-dre-ven, Bru- nel-le ge-zelle? Van waar kom-de gij ge- dre-ven, Brun-ne-le-ken? Vr. Ik kom van onder de aarde, Brunneleken mijn; Enz., enz. En het lied vervolgt: R. Wat heb-de daar weest halen? Br. Een mandeken met aarde. R. Aan wie zul-de da geven? Br. Br.
"Kijk ne kier die sloeber doar! wa komt-ie hij hier doen!" riep hij bijna hardop, verbolgen uit. Maar Rozeke suste hem spoedig met angstige woorden: "Zwijg, zwijg, geboart da g'hem nie'n ziet."
Ja want d'r ware tòch geen getuige!... "Maar jewel, hoor, da' kon met fesoen nie meer deur die beugel.
"En ienen die de meiskes geire ziet es 't euk!" riep oude Sieska. "Joa? joa?... woaraan zie-je gij da, Sieska?" schaterden zij. "Mijn eugen 'n zitten in mijne zak nie!" schetterde de oude. "'t Es ienen die 't katsen in 't donker zoe pakken, da zegge 'k ik ulder!" De mannen proestlachten, de meisjes kronkelden zich en sloegen van de pret op haar billen.
In de eerste der vier zalen hangen slechts stukken van kleiner afmeting; Raphaël, Beato Angelico, Leonard da Vinci, Garofalo; Crivelli, Mantegna, Perugino, schitteren in deze zaal, waar, nevens hunne fijne en zorgvuldig uitgewerkte paneeltjes, drie heerlijke doeken van Murillo een zeer eigenaardigen indruk maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek