Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 mei 2025
"Welnu," zeide St.-Clare ernstiger, "als gij mij verzekeren kunt dat ik deze soort van vroomheid werkelijk kan koopen en dat zij in het boek daar boven op mijne rekening zal worden gezet, als iets dat mij toebehoort, wil ik er niet op zien om er iets extra voor te betalen. Wat zegt gij?" "Ja, dat kan ik werkelijk niet doen," antwoordde Haley.
Als wij alle akeligheden van het leven willen opzoeken en beloeren, zullen wij nergens lust meer in hebben. Dat zou hetzelfde zijn alsof men al te nauwlettend de details van Dina's keuken wou bekijken." En St.-Clare strekte zich weder op de sofa uit en ging tevens voort met lezen.
"Nu is al de tijd, waarmede ik iets te doen heb," antwoordde Ophelia. "Lieve, kleine Eva arm kind!" zeide St. Clare, "zij had haar eenvoudig hartje gezet op een goed werk voor mij." Het was de eerste maal sedert Eva's dood, dat men hem zoovele woorden over haar had hooren spreken, en hij had nu blijkbaar veel moeite om zijn gevoel te bedwingen.
"Er schijnt hier van eene theorie van volksverhuizing gesproken te worden." "O, Augustine, zwijg toch!" zeide Ophelia. "Hoe kan ik iets doen als gij er om lacht." "Welnu, ik zal uwe lessen niet meer storen, dat beloof ik u," zeide St. Clare en ging met zijne courant naar het venster, waar hij bleef zitten tot Topsy hare lessen had opgezegd.
Ik wenschte maar dat gij hem gehoord hadt." "Och, ik had dat niet noodig," antwoordde St. Clare; "ik kan dat zelfde wel in andere boeken lezen, en dan nog eene sigaar er bij rooken, wat ik in eene kerk niet doen kan." "Gelooft gij dus niet aan zulke stellingen?" zeide Ophelia. "Wie ik?
Ophelia maakte er zich ongerust over, dat Eva zooveel behagen had in Topsy's gezelschap, en drong er bij St. Clare op aan om zijn dochtertje dit te verbieden. "Och, laat het kind maar begaan," zeide St. Clare. "Topsy's gezelschap zal haar goeddoen." "Maar zulk een ondeugend kind! Zijt ge niet bang dat zij haar kwaad zal leeren?" "Zij kan haar geen kwaad leeren.
"Dat was een beroerde streek van die Oeconomische Directie," gromde De Morder. "Zoodat," glimlachte Torteltak, "Indien dit bosje klappen kon, Wat melde 't al vrijaadje?" "'t Is ook zelfs door de Duitsche romandichters met vrucht tot dergelijke scènes gebruikt," zei Van Aartheim. "Mijnheer Holstaff zal misschien de geschiedenis van Clairant en Clare du Plessis wel kennen.
"Dat is weder zoo wonderlijk gesproken als gij altijd doet, Eva," zeide Marie. "Is dat zoo wonderlijk gesproken, Papa?" fluisterde Eva, toen zij op zijne knie was geklommen. "Een beetje wonderlijk, poesje, bij hetgeen de wereld gewoonlijk zegt," antwoordde St. Clare. "Maar waar is mijne kleine Eva onder het diner geweest?"
Als beiden nu plantages in Louisiana hadden gehad, zouden zij naar elkander geleken hebben als twee kogels, in een en denzelfden vorm gegoten." "Welk een oneerbiedig kind zijt gij toch!" zeide Ophelia. "Ik meen het niet beleedigend voor hen," zeide St. Clare; "maar gij weet wel dat eerbiedigheid mijn fort niet is.
Clare inderdaad wel met mij gesproken alsof het 't zelfde was, dat Mammy van haar man werd afgehouden, als het zijn zou als ik van den mijnen werd gehouden. Zóó kan men geene vergelijkingen maken. Mammy kan zulk een gevoel niet hebben als ik hebben zou. Het is geheel iets anders dat spreekt vanzelf; en toch houdt St.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek