Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
En als wij sterven, en misschien een nieuw leven beginnen boven de sterren en de lucht, zal jij nog altijd Charley voor mij zijn en ik Otoo voor jou." "Ja, meester", antwoordde hij, zijn oogen zacht en lichtend van vreugde. "Daar doe je het weer!" riep ik boos. "Wat doet het er toe wat mijn lippen zeggen?" betoogde hij. "Dat zijn mijn lippen maar. Maar ik zal altijd Otoo denken.
»Omdat 't niet in 't vonnis staat,« zei Charley, die door zijn droefheid om 't lot van zijn vriend al meer en meer overstuur raakte; »omdat 't niet uitkomt in de beschuldiging; omdat niemand ook maar voor de helft zal weten wat hij was. Hoe zal hij geboekt staan in het jaarboek van Newgate? Misschien staat hij er heelemaal niet in. O! jandoppie! jandoppie! wat 'n slag!«
»O nee, die zijn er natuurlijk vandoor,« zei de agent. Hij bedoelde het ironisch, maar 't was de waarheid, want de Vos en Charley Bates waren door de eerste de beste steeg ontsnapt. »Kom, vooruit!« »Doe 'm geen pijn,« zei de oude heer medelijdend. »O nee, ik zal 'm geen pijn doen,« zei de agent en trok om dit te bewijzen, Olivers buisje half van zijn rug. »Kom, ik ken je, 't geeft allemaal niets.
Wij allemaal, tot de hond toe, en hij is de gewikste van de heele troep.« »En hij babbelt 't minst van allemaal,« voegde Charley Bates er bij. »Hij zou nog niet eens blaffen in het getuigenhokje, uit angst zich te verspreken; al sloot je hem er veertien dagen in op zonder eten,« zei de Vos. »Geen sprake van,« merkte Charley op. »'t Is een ferme hond.
»'t Is altijd lastig, als je met vrouwen te doen hebt,« zei de Jood, zijn knuppel neerleggend, »maar ze zijn slim en we kunnen ze bij ons werk niet missen. Charley, breng Oliver naar bed.« »Hij moet morgen zeker zijn beste kleeren niet aantrekken, is 't wel Fagin?« vroeg Charley Bates. »Natuurlijk niet,« antwoordde de Jood met denzelfden grijns, waarmee Charley de vraag deed.
Allemaal zullen ze weten, wat een slimme kerel hij was; hij zal 't zelf aan den dag brengen en zijn vroegere makkers en leermeester geen schande aandoen. En denk es hoe jong hij nog is. Wat een onderscheiding, Charley, om op dien leeftijd al 't land uit gestuurd te worden!« »Ja, 't is 'n eer, dâ's waar!« zei Charley een beetje getroost.
»Wat is hier aan de hand, vrienden?« vroeg Fagin en stak zijn hoofd door de deur. »Help 'n handje met de meid,« antwoordde Sikes ongeduldig. »Sta daar niet te grinniken!« Met een uitroep van verwondering liep Fagin haastig naar Nancy toe. »Blaas haar een beetje frissche lucht toe met de blaasbalg, Charley,« zei Dawkins, »en jij, Fagin, kietel haar in der handen, terwijl Bill haar jurk losmaakt.«
»Dat zou niet best kunnen,« zei Fagin hoofdschuddend. »Waarom stuur je dezen nieuwen jongen niet?« vroeg Bates en legde zijn hand op Noah's arm. »Niemand kent hem.« »Nou, als hij er niet op tegen heeft « merkte Fagin op. »Op tegen heeft,« viel Charley in. »Wat zou hij er op tegen kunnen hebben?« »Niks, je hebt gelijk,« zei Fagin, terwijl hij zich tot Mr. Bolter wendde, »niets.«
Nadat Charley hem precies had uitgelegd waar het bureau lag en er vele instructies aan toe had gevoegd, hoe hij rechtdoor de gang in moest loopen en als hij op de binnenplaats kwam, de deur ingaan, die naar de trap rechts voerde en dat hij zijn hoed af moest zetten als hij in de kamer kwam, zeide hij hem, verder alleen te gaan en beloofde zijn terugkomst af te wachten op de plaats, waar zij van elkaar waren gegaan.
Sikes merkte op norschen toon op, dat hij, als hij niet meer kon krijgen, er maar mee tevreden moest zijn en Nancy maakte zich klaar om met Fagin mee te gaan, terwijl de Vos en Charley de eetwaren in de kast zetten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek