Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
De koek was om drie uur al uitverkocht, maar melk had zij in overvloed. Haar zak was zwaar van de centen, die zij ontvangen had, en steeds kwam er meer bij. Iedereen wilde haar helpen in den nood. Alleen de andere tenters waren er een beetje boos om, maar toch niet heel erg, want het was zóó druk op de baan, dat ook zij een heel goeden dag maakten.
En die begon me daar maar eventjes te praten met eene blaf-brom-stem: "Wat belieft, Mijnheer?" "Wat mij belieft," riep de soldaat, ook niet dom, "wat mij belieft, beste vent? Een zak met centen belieft mij. Wees zoo goed, dien eventjes uit je kist te halen." Weg was de hond, en het duurde geen half uur, of hij stiet de deur weer open en ja wel, hoor, een' zak met centen in den bek!
Ze stond vluggelings rechte en tort naar heure dochter toe en neigde een beetje, haren hals uitrekkend om te kunnen fluisteren tusschen hare tanden: Zult gij ze verontschuldigen?... Zwijg! En hare stemme zonk, laag wordend in holle tonen met kapotte scandeering: Van zijn kindsbeen af heeft hij me danig centen gekost, hij.... Hij was ziek, of hij kloeg dat hij ziek was.
"Weetje wat," zeid' ie, "Kees", zeid' ie, "as je ze me niet geeft, zel ik an de' Vader zeggen, wat je onder je hemd hebt, hoor!" Ik besturf as 'en doek, en gaf 'em de zes centen. Maar ik zeid' er bij: "Klaas, je bent een schurk!" Dat zei ik.
Eerst was-ie angeloopen bij 't sneeuw-bureau van de stad, waar honderden drongen, vijandig kijkend naar wie door de queue probeerde te sliepen. Suikerpeer groette. Die was leeper geweest en al om vier uur van huis gegaan, 'n Half uur wachtte-die, verkleumd, trappelend, huilerig van ellende toen kon-ie inrukken. Alleen de voorste werden genomen. De rest was niet noodig. Mee-sjokkend met 'n paar ouwe stumpers, die in 'n toevluchtsoord sliepen, die teminste 'n kop warme koffie hadden geslikt, had-ie langs de ijsbanen gedrenteld, waar al vroeg de vlaggen vroolijkten, en metselaars, timmerlieden, diamantslijpers, de sneeuwbeddingen veegden. Elke gracht, elk water had z'n banen met hunkrende hongerlijders. Onder de bruggen hakten ze 't ijs, om vlonders te leggen en centen te bedelen. Stoelen werden aangedragen en schaatsen om te verhuren. Overal was 't 'n haasten om de ouwe plaatsen in te nemen, overal keken ze den bleeken, jongen jood en de verdane kerels van 't toevluchtsoord weg. Toen waren ze weer aan 't aanschellen gegaan, door deurkieren vragend of ze stoepen mochten schoonmaken, asch strooien, bijten hakken. De menschen sliepen nog, de dienstmeiden zeien nee. En zoo, in den star-heldren wintermorgen,op van kou, grimmig van wrok, was-ie alleen verder gegaan, de zwaar-trekkende karrepaarden langs, de zwiepende bezems ontwijkend van de mannen die voor de stadsreiniging werkten. Eén ding had-ie nou nog, 'n m
"Waar verdient hij zijn centen mee?" "Dat doen wellui." "En hoe oud ben je al ventje; ben je al zeven?" "Ikke," zegt het jongske, "ikke ben tien." Ongelooflijk! zoo'n worm! "Dus moet je zeker in de fabriek werken?" vraagt Willem opnieuw. Angstig kruipt het jongske ineen.
Zen zakduiten waren ook weg, en hij had een razenden trek om na de Vette Vadoek te gaan. "Kees", zeid' ie na den eten, "leen me zes centen". "Klaas", zeg ik, "dat doei ik niet; want je verzuipt ze toch maar". "Kees" zeid' ie, "ik mot ze hebben", zeid' ie. Ik zeg: "nou je krijgt ze niet, hoor!"
Als de eieren in 't dorp zes centen kostten in 't winkeltje, kwamen ze hem op acht. Maar als i de keuken binnenkwam met zes eieren en z'n voeten naveegde op de mat, vontti dat je voor die twaalf centen meer, ook waar kreeg. En moe had zich geschikt en zoo veel mogelijk meegeleefd en nix laten merken, als een echte goeie ouwerwetsche moe.
Of ik!" zei Mietje, en zij klopte met hare hand op den zak, die onder haar boezelaar hing. De jongens hoorden een rinkelend geluid. "Allemaal centen, Mietje!" plaagde Jan. "Dat beschiet niet veel." "Allemaal centen?" herhaalde Mietje, terwijl zij een flinken greep in den zak deed, en den inhoud van hare hand op de tafel uitstortte. "Allemaal centen?
Langzaam schetste hij door in den kermiswagen. Hij kwam er drie dagen. De oude doove moeder poseerde, voor vijftig centen per keer. De dochter keek toe dan. "Als je nou kómt van avond.... ben ik thuis...." "'k Kom niet...." "Jezus, wat ben je toch stom!.... Wat heb je hier nou?...." "'k Durf niet...." "Ha! Ha!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek