Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Oogen keken angstig naar boven, naar de donkere, donkere lucht. Maar ze zouden "Laureolus" zien, "Laureolus", waar ze meê dweepten. Met Lentulus! Met Lentulus! juichten Cecilius en Cecilianus. "Laureolus"!! eischte de cavea, hoewel tusschenspel nog voor het siparium vertoond werd. Het werd eén kreet: "Laureolus"!!! Boven het Theater rommelde het onweêr. Scheen het af te drijven.
Links verschoot de lange muur van het Circus, met, regelmatig, pilasters, nissen, waarin standbeelden, die als spookten.... De jongens waren bang. Zij liepen heel dicht tegen elkander aan geperst, in die eene, witte lacerna. Zij kwamen niemand tegen.... Verbeeldt je, dat we een spóok zouden zien....? griezelde Cecilianus. Néen, stelde Cecilius gerust, maar zelve bang.
De als verwelkende oogleden openden zich.... Cecilianus, zei Martialis. Ik ga den Keizer vragen.... Wat, heer? vroeg de knaap mat. Of Cecilius terug mag komen. De knaap gaf een snik van geluk. Hij greep Martialis de handen. O, Martialis!! riep hij, vergetende zijn eerbied. De dichter steeg in. De vrienden, in den tuin, wuifden hem afscheid.
Schreeuwleeliken van de planken! Mombakkesen! Verbergen jullie je achter je maskers! Komedianten! Cecilianus begon te huilen tegen zijn broêr aan: het volk begon met vuil te werpen, maar de Aanzienlijken schreeuwden hooger nièt te werpen; zij stegen boos, verontwaardigd, in hunne draagstoelen; er was een hevig gedrang, een geklikklak van zweepen; wie getroffen werd, schold de zweepslaven.
De jongens waren, plotseling, niet meer zoo bang voor de sinistere boeven, toen zij ze hadden herkend.... Goed geluk! riep Cecilius hun toe. .... gelùk! bauwde Cecilianus na, benauwder. De mannen hielden hen staande. Waar gaan jullie heen, komediantjes? Naar het Theater.... .... van Pompeïus.... Wij zoeken den dominus! At hij bij Nilus? Weet ik het? zei de weggeloopen slaaf.
Ja, jij hadt maar....!! vielen Cecilius en Cecilianus in. Een prachtige rol in die "Bacchides"! In die heilige "Bacchides"! Paraziet, zei de dominus; ik zal je niet laten geeselen. Neen, dominus, zei de "paraziet". Op éen voorwaarde. Ja, dominus.... Dat je morgen zóo goed als je kunt je rol in de Menæchmi speelt. Ik beloof het je, dominus. En overmorgen? vroegen de jongens.
En Cecilianus riep tot den hemel en Afrodite Hero's verwijtende smart en stortte zich omlaag.... Het fluitspel vervloeide als een zich verzwakkende golfslag....
En als Cecilius of Cecilianus keken, keken zij ook, glimlachende, omdat die komediantjes slaven waren, zoo goed als zij en de jongens, genietende, glimlachten, schuinoogig, terug. Hoe meer zij de stad achter zich lieten, hoe weliger de heuvelen groenden.
Ik word zoo moê, zei Cecilianus; hij keek naar zijn gele schoentjes, of ze niet èrg vuil waren geworden. Dan zullen we maar de Menæchmi repeteeren en niet de Bacchides.... plaagde de dominus. Maar de jongens lachten, waren heelemaal niet meer bang. Daar zijn we er! zei de dominus. De jongens zagen op.
Zij zijn er! riep Lavinius uit. Alleen Cecilius en Cecilianus, mijn tweelingen, die de eerste vrouwerollen spelen?! Bij Apollo en Bacchus, waar zijn die nu toch!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek