Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
Enne, die kan niet bij ze komen, omdat de menschen die daar wonen uit de stad zijn. Die stakkers! Wat ze aan hebben, weet ik niet, maar ze zien er heel gek uit zegt de slager." Allen holden naar beneden. Mevrouw Van Brakel kon van schrik bijna geen voet verzetten. Ja waarlijk, een huis of zes verder zaten boven op het dak, als twee parkietjes, Hans en Bobbie.
Edelare was voorheen eene wijk van Volkegem. Een pastoor dier plaats, Rogier van Brakel, bezat een houten beeldje van de Moeder Gods. Toen de brave man zijn einde voelde naderen, schonk hij het beeld aan zijne bloedverwante Katharina van Brakel. Deze bracht het, in de maand October 1452, naar Edelare, en hechtte het aan eenen kerseboom. Korten tijd nadien bouwde men eene kleine kapel.
Zus komt dan in de sportkar te zitten, jij wordt paard en ik koetsier." "Neen, dan wil ik koetsier zijn," zei Bob. "Neen," pruilde Hans, "ik heb het 't eerst gezegd." "Weet jullie wat," zei mevrouw Van Brakel, die bang was, dat er gekibbel kwam. "Zusje mag dan kiezen, die is de dame, die gereden wordt." "Ja, dat vind ik best," zei oom.
Den 20en Juni zeilde het eerste smaldeel onder den Vice-admiraal van Gent de Medway op, en veroverde kapitein van Brakel het fort Sheerness, dat ons den toegang wilde beletten. Tevens vermeesterde hij het schip de Unity, en maakte daardoor den weg naar Londen voor onze schepen vrij. Onze vloot lichtte de ankers, en voer de rivier op.
Niet lang behoefde Allen op haar te wachten; want weldra, op den 29sten December, verscheen zij, 30 koopvaarders sterk en geleid door slechts drie oorlogsschepen onder kapitein Pieter van Brakel. Geen wonder, dat de overmoedige Brit reeds waande meester te zijn van die vloot.
"Jullie kleine, domme kereltjes," zei mijnheer Van Brakel troostend. "Wisten jullie nu nog niet, dat dwergjes op den grond hooren en niet op het dak?" "O, daar heb je de schuldige," zei Door, toen poes de kamer binnen kwam. "Poesje, poesje, je hebt wat op je geweten. Wat heb jij ons een onmogelijken angst bezorgd." "Ja, gelukkig, dat dit alles nu weer voorbij is," zei mevrouw Van Brakel.
Zij is natuurlijk erg geschrokken." "Zie ze toch eens beven," zei Leni. "Maar hoe kwam poes toch boven? De deur van de voorkamer moet opengestaan hebben." "Poes wou in den koffer," versprak Hans zich, "maar dat mocht niet, want Fritsje...." "Fritsje? Is Frits dan boven?" vroeg mevrouw Van Brakel verbaasd. "Ik dacht, dat jullie met hem in den tuin speelden."
Zoo iets hadden de kinderen nog nooit gezien. Ademloos stonden ze te kijken, toen hoe jammer, Fox kwam aanrennen en binnen drie tellen zat het eekhoorntje boven in een boom angstig naar beneden te kijken, of hij ook vervolgd werd. "Fox, hier!" commandeerde mijnheer Van Brakel, die den angst van den eekhoorn zag. "Die stoute Fox," zei Bob boos. "Ik vind dat eekhoornhondje veel aardiger."
Kortenaer wordt geharnast voorgesteld, het hoofd rustend op een stuk geschut, met den staf in de hand. De tombe heeft een frontespice van zwart marmer, gedragen door vier kolommen, in wier midden een enkel wapen. Nog vinden wij hier de grafplaatsen van de zeehelden Lambert Hendriksz., bijgenaamd Mooie Lambert, Johan de Liefde, Johan Brakel, Aart en Johan van Nes.
Bob en Hans vergaten Frits en liepen, zoo vlug ze konden, naar beneden. "Och, lieve poes, lieve Julia," riep Leni schreiende. "Zie ze eens beven. Als ze maar niet dood gaat." Zacht streelde ze poes; allen stonden om haar heen. "Ze heeft gelukkig niets gebroken," zei mijnheer Van Brakel, de pootjes onderzoekend. "Zet haar op dezen stoel, Leni; ik denk, dat ze wel gauw weer de oude zal zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek