Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 oktober 2025
"Maar kinderen, wat hebben jelui uitgevoerd!" riep mevrouw Van Brakel verschrikt, de natte kleeren van Hans ziende. Allen zetten groote oogen op. "Wat is er gebeurd?" riepen Dolf en Door. "Dit jongetje," zei Nel, op den snikkenden Hans wijzende, "was op eens heelemaal vergeten, dat hij een jongen was en dacht, dat de kikker daar ginds in den plas zijn broertje Bob was.
"Dacht jij, dat ik in een kikker omgetooverd was?" vroeg Bob lachend. Nog heviger ging Hansjes bolletje. "Hansje dacht," zei mevrouw Van Brakel, "dat een bad op zoo'n warmen dag wel frisch zou zijn, maar hij vergat zijn kleeren uit te trekken." "Ik kon het heusch niet helpen," zei Leni, half schreiende, "maar ik zag een klein vogeltje, dat o zoo akelig deed.
Je eet nu maar op, wat op je bordje ligt." "Maar ik heb niet gezegd, dat ik er vier wou hebben," zei Leni, wanhopig naar den berg boterhammen kijkende. "Zoo veel eet ik nooit." "Wat is er toch, kinderen?" vroeg mijnheer Van Brakel. "Och, vader, ik was aan het brood snijden, en omdat ik niet graag meer wilde snijden dan noodig was, vroeg ik Leni, die natuurlijk weer bij de kippen was: "hoeveel?"
Van Brakel sneuvelde en Jan Poelofsz van Hoorn, door vier Engelsche schepen omringd verdedigde zich uren lang tegen de overmacht en verliet zijn schip niet, dan toen het met een groot aantal van de daarop overgesprongen vijanden in de diepte der zee zonk.
"O, kijk eens, kijk eens, je hoed lijkt wel een vogelnestje," riep Dolf. "Door, Door, zul je dan ook nooit eens een beetje netter worden," zei mevrouw Van Brakel hoofdschuddend. "Reken er maar op, dat je den geheelen zomer met je vogelnestje moet blijven loopen. Zulke slordige meisjes zijn geen nieuwe hoeden waard. Waar blijft Leni toch?
Ten eerste, omdat ik morgen jarig ben en ten tweede, omdat ik zoo verlangend ben naar hetgeen oom Karel heeft te vertellen." "Moes, u weet het," zei Door, mevrouw Van Brakel met den vinger dreigend. "Toe, vertelt u het ons eens." "Dat kun je begrijpen," lachte moeder.
Kapitein Jan van Brakel had dit bevel overtreden en was op last van De Witt gevangen genomen. Vreezende zijn hoofd te zullen verliezen, begreep hij, dat hij zich door een waagstuk moest vrijkoopen. Hij bood dus aan met zijn schip, een slecht fregat, de "Unity" aan boord te klampen, de branders bij te brengen en het eskader een doortocht te verschaffen.
"Ja, 't is geen kleinigheid," lachte Nel, de verrukte gezichtjes ziende. "Zal ik hem voorlezen?" vroeg Door. "Begin maar gauw," riep Hans. "Ook wat er buiten opstaat," vond Bob. "Aan Hans en Bob, gelogeerd bij hun oom, mijnheer Van Brakel te Westerkerke. "Lieve kaboutertjes. De kusjes heb ik gegeven." "Van Paatje," zei Bob. "Ma," las Door, "op elken wang een.
"Julia onderzoekt, of ze een springveeren of een paardeharen matrasje heeft," zei Dolf, toen de poes de mand van alle kanten besnuffelde. "Maar hoe staan onze logé's zoo stil te kijken?" vroeg mijnheer Van Brakel. "Er is geen kuikentje uitgekomen," zei Bob. "Geen kuikentje uitgekomen, ventje?" vroeg moeder verwonderd. Door proestte het uit. "Neen," zei Hansje, die dit gelukkig niet zag.
"Kinderen, moeder is vanmorgen met hoofdpijn in bed blijven liggen," zei mijnheer Van Brakel eenige dagen later. "Jullie moet Kee nu maar een beetje helpen en vooral niet te veel leven maken, 't Is wel vacantie, maar..." "Dat treft juist heel goed," zei Door geruststellend. "Ik zal-wel voor de boterhammen zorgen en thee schenken. Nel kan dan ja, Nel, wat zul jij doen?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek