Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Het beest stond nog eenige oogenblikken onbeweeglijk, toen kwam zijn staart langzaam in beweging, wat weldra in een levendig kwispelen overging, en »woef, woef!" blafte hij, zoodat de zware stem van den hond door de geheele straat weerklonk. Op hetzelfde oogenblik rende Kees op zijn jongen meester toe, dien hij herkend had.
Toen hij bij den boomwortel kwam, waar hij het vorige jaar Helpmij had ontmoet, lag die daar weer, en riep hem. "Heb je met Grauwvel gesproken over wat ik je laatst gezegd heb?" vroeg de slang. Karr blafte alleen maar, en probeerde bij hem te komen. "Doe dat in ieder geval," zei de slang. "Je ziet immers wel, dat de menschen geen raad weten voor deze verwoesting."
"Alles heeft een naam de Duivel heeft een naam de weerwolf heeft een naam." Nauwelijks had hij dit geroepen, of een ketting rammelde, en twee vurige oogen waren op Gerard gericht. Het scheen, of zijn vriend in de lucht vervloeide, en of er achter in de zaal een hond blafte. Dit was de eerste keer, dat Gerard den weerwolf ontmoette. Het zou helaas! de laatste maal niet zijn.
De weduwe antwoordde argeloos, dat hij niet beter kon zijn dan nevens den muur van den steenput. Rond het midden van den Donderdagnacht, werd Soetkin gewekt door Bibulus Snuffius, die zeer vinnig blafte, doch niet langdurig. Ze dacht dat het niets was, en sliep weder in.
De boot werd op het strand gehaald tot aan de Schoorsteenen, en allen spoedden zich naar de ladder van het Rotshuis. Maar op dit oogenblik, blafte Top met ongekende woede, en Nab die naar de eerste sport zocht, uitte een kreet.... Er was geen ladder meer! Pencroff roept. Een nacht in de Schoorsteenen. De pijl van Harbert. Plan van Cyrus Smith. Eene onverwachte oplossing.
In de spookachtige ontsteltenis van 't eerste oogenblik, meende hij schier, dat het hengsel leven aannam en als een hond huilde en blafte, om een ieder te waarschuwen en de slapenden te wekken. Bevend en ontsteld stond hij stil en liet zich van de teenen op de hielen neder.
Top blafte nog steeds en door zijn heen en weer loopen scheen hij zijn meester te vragen om hem te volgen. "Er moet daar iets wezen, dat misschien wel een verklaring aan mijn hagel kan geven!" riep Pencroff uit. "Een schipbreukeling!" antwoordde Harbert. "Misschien gewond!" zeide Nab. "Of dood!" luidde des reporters vermoeden.
Op éen blafte een kees, rennend van 't voordek naar achter, op éen zat 'n vrouw duwend 'r tiet in den mond van een bolroode zuigling. De gracht zelf lijnde moddrig, met paardevijg-kwakken. Het bizarst en vredigst bij 't geraas aan den wal, 't duwen en dringen, 't op mekaar kleven en stuiven 't droomerigst, als 'n onbewogen namiddag-gehuchtje, was 't rimploos gewaas der spiegelbeeld-koffen.
De kolonisten kwamen nu op een open plaats, omringd van hooge boomen, zij namen alles rondom zich nauwkeurig op, maar zagen niets, noch onder het kreupelhout, noch tusschen de stammen van de boomen. "Maar wat is er dan toch, Top?" vroeg Cyrus Smith. Top blafte nog luider, en sprong tegen een hoogen pijnboom op. Eensklaps riep Pencroff uit: "Goed zoo! Heel goed!" "Wat is er?" vroeg Gideon Spilett.
De boomen stonden aan beide zijden der rivier even dicht naast elkander, en men kon er onmogelijk doorheen zien; maar dat onafzienbare bosch was zeker geheel verlaten, want Top blafte niet en het verstandige dier zou zich wel gehaast hebben hen te waarschuwen, zoo er zich vreemdelingen in den omtrek van het water hadden bevonden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek