Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
Daar mede sijn wie gode gheenecht ende woonen in heme ende hi in ons . Dan reed hij verder door binnenwegen, voorbij dorpen en gehuchten, en zag na langen tijd boven de boomen het blauwe torentje van Mariekes dorp uitsteken. Zijn hert begost te kloppen, en hij deed Beiaard rapper loopen.
Pallieter en Fransoo gingen koffie drinken; daarna plaatste Charlot zich zwijgend en kwaad bij hen, maar onder het eten kwam ze stillekens aan weer in 't humeur, en begost te klappen over Marieke! Mariekes beeld zette Pallieter zijn hoofd vol warmte, en hij deed de tafel wegruimen, en liet wijn brengen om te drinken op haar.
Moar...." dacht hij verder: "moar, as 'k 'en eerlikke kerel wil blieven, dan mo'k...." Doch de geldduuvel, woarvan domenei zoo dukkels had gesproken, begost 'm nou weer zoo roar te bloazen en te hitsen; en hij had nog niks gezeid, toen vrouw Janssen 't woord opvatte en sprak: "Mie, nou bi'j d'r dan op éns uut.
Zij opende haar jak, wrong er een dikke witte borst uit, en stak ze in 't roodbekriekt gezicht van 't schreeuwend jong. De kleine sloeg er zijn vettige handekens op en begost te zuigen, 't Rood van zijn gezichtje plakte seffens op haar witte borst. Men werd uitbundig.
"Toen 'k t'huus kwam," had Cloas al verder gezeid: "was de vrouw oan 't botter wassen, en toen ze de wieg zag, en dat 'r 'en kiend in lei, begost ze 'en kêl op te zetten da'k meinde dat ze de begoaves op 't lief kreeg.
Mee zijn geiwene vleeren aan! Es 't oprech woar, Soarelke? Mee zijn geiwene vleeren aan! En te midden van 't jonk Vreiwevolk...! Moar,... 't begost oavend te worden, en ons Hiere, die kwoad wierd omda zijnen ijngel te lang wigbleef, zond hem ne weerlucht uit den Hemel, dat hij seffens weere moest noar boven komen.
En zou gauw als Jan het geld gezien had, begost het spook te spreke'. Ziede dâ geld? vroeg het aen Jan. Wel, gij vieze landsman, riep Jan, ge sprekt gelak Vlaemsch? Nou beginne' we malkandere' te verstaen. Fransch kan ik toch ook, zulle', want 'k heb vijf jaer gediend en Vivan Apoleon! Ja, 'k zien zoo al iet blinken dâ sterk op tienguldestukke' trekt.
Doch uit de verte klonk herhaaldelijk blekken horen-getoet. "Da's Charlot die blaast veur 't kinderbed!" juichte Pallieter, en hij trok zijn schoenen uit, en begost te loopen zoo hard hij maar kon. Het horengetoet bleef maar klinken, draaide van het oosten naar het westen, en 't wilde maar niet ophouden. Pallieter spoedde zich des te meer.
Pallieter, die nevens Marieke zijn plaatsken had gezocht, zat zich soms krom te lachen, als hij die vretende menschen zag. Charel Verlinden, een dikke boteropkooper, liet de karbonaden met peekens en erwten passeeren. "Ik zal straks man scha wel inhale," zei hij. Maar iedereen begost hem uit te lachen, en zij verkneukelden er zich reeds in, zijn groot achterste te zien.
"Joa, nou van merrege was ik uut gewêst um, zoo as ze 't nuumen, kloare te hoalen, moar, brocht de lêge flesch t'huus umdat ze niet langer poften. Voader wier zoo vuul, dat ie me met't heufd tegen de deur kwakte; en toen 'k begost te greinen, toen zei ie: "Smerlap, zu'j den mond houwen!" en toen 'k nog harder schrauwde, pakte voader mien in 't wammes en smeet mien de deur uut."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek