Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 oktober 2025
Op de plaats waren er vier, drie joden-kindjes, een mank christen-joggie. 't Jongste, opgeblazen, ziekelijk-geel, had groot-zwarte oogen, oogen met starre pupillen en dun, warrig haar. 't Kind zat met de beentjes gespreid op de slijk-drabbige steenen, pompadour jurkje gedeukt, billen en lidje bloot en bemodderd door 't vuil van de plaats. In de krom-kleine handen hield het een afgekapt blad van een bloemkool, waarvan er leien vertrapt en te stinken. De groot-zwarte oogen keken naar het gespeel der andere kinderen, de vingertjes wriemden en plukten het groen van het blad. De
Antoine maakte van alles wapens; al wat de burgeroorlog de maatschappij naar het hoofd kan werpen, kwam er uit; 't was geen gevecht, 't was het toppunt van woede; uit de karabijnen, waaronder eenige donderbussen, werd met brokjes plateel, kleine beentjes, koten, knoopen, zelfs met rolletjes van beddetafels geschoten, die, van koper zijnde, zeer gevaarlijke werptuigen vormden.
Vrouw Thénardier verwaardigde zich te antwoorden: "Wel, kousen breien, kousen voor mijn dochtertjes, die er om zoo te spreken geen hebben en welhaast barrevoets zouden gaan." De man aanschouwde de naakte, roode beentjes van Cosette en hernam: "Wanneer zal zij dit paar kousen gereed hebben?" "Zij heeft er minstens nog drie of vier dagen werk aan, die luie meid."
Kinderen op de bewaarschool leeren al figuurtjes loopen en »patertje langs den kant« kennen de kinderen al, zoodra ze maar even op hun kleine beentjes staan. En zouden de kinderen, ouder wordende, dat alles niet mogen ontwikkelen? Maar alles wordt anders, wanneer wij spreken over de bals der uitgaande wereld.
En op den boom ging het vogelken weer aan den gang met zijn droevig liedje: Mijn moeder heeft mij vermoord, Mijn vader heeft mij geëten En mijn zuster heeft mijn' beentjes al' Onder den noteboom gesteken. En zie, daar viel uit de lucht een schoon blauw satijnen kleed vlak vóor de voeten van het meisje. Met een popelend hartje raapte zij het op en stormde er mee binnen.
Want de man, die van haas houdt, brengt 'm naar den poelier om 'm te laten villen en 't vel, daar bekommert hij zich niet verder over, en over 't beest zelf eigenlijk ook niet; als hij er lekker aan gesmuld heeft, gooit-ie de beentjes weg.
't Was dan ook een dwaas gezicht, dien bok te zien hollen, met de rinkelende bellen en de wapperende pluimen op zijn rug, terwijl de leidsels langs de kar zwierden, maar nog veel maller was het Jantje te zien, die zonder broek zijn bok naholde. Jantje met zijne dunne beentjes liep het hardst.
Nu, een flink biggetje kon dan ook wel tusschen zijne beentjes door, zonder dat hij zijne voeten van elkaar behoefde te zetten. De meeste menschen maakten wel eens een praatje met hem, of liever, zij trachtten dat te doen, want omdat hij nooit antwoord gaf, bleef het gewoonlijk bij eene alleenspraak.
»Van mij kan hij de afgekloven beentjes krijgen," mompelde Marten. »'t Is een brutale kaerel, die geen vetten eendebout verdient." Eindelijk lag de bodem van het vaartuigje geheel met doode vogels bedekt, en Heer Jan meende, dat het nu tijd werd, om naar huis terug te keeren. Ook Marten had zijne bekomst van de jacht, en het zitten begon hem te vervelen.
Hij droomde, dat hij op een breeden weg liep in Zuid-Zweden, zóó hard als zijn beentjes hem dragen konden. Hij was niet alleen. Een massa reizigers trokken met hem denzelfden kant uit.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek