Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
In korten tijd joeg hij hem zulk een vrees aan, dat de brave man hem met een goede hoeveelheid der genademiddelen van Johannes Goudmond de handen wou zalven. Dit hielp veel voor de ziekte der hebzucht van de geestelijken en speciaal voor de Minderbroeders, die geen geld mogen aanraken, opdat hij barmhartig jegens hem te werk zou gaan.
Verdient hij niet den kost met de scherpte van zijn zwaard, zooals wij? Heeft hij niet Front-de-Boeuf en Malvoisin geslagen, zooals wij hen zouden slaan, als wij maar konden? Is hij niet de doodvijand van Brian de Bois-Guilbert, dien wij zoo vele redenen hebben te vreezen? En al ware dit ook niet, zoudt gij willen, dat wij minder barmhartig waren, dan een ongeloovige, Hebreeuwsche Jood?"
En ik smeekte mijn zuster, nu toch asjeblieft het papier van mijn rug te nemen. Ze was zoo barmhartig. Dat gaf lucht. Schande drukt zoo zwaar. Ook al, ja misschien bovenal op een kind. Ik heb een idee, dat ik dien heelen dag stil ben geweest. Maar misschien is het ook niet zoo. Ik weet het niet. Kinderen vergeten zoo gauw, zegt men.
Het water steeg voortdurend; de wilde stem der Durance riep ons toornig. Toen barstte ik in snikken los, nam ik Babet in mijn sidderende armen en smeekte ik Jacques bij ons te komen. Ik wilde dat wij allen in ééne en dezelfde omhelzing zouden sterven. Maar de jongeling was weder aan het venster gaan staan en plotseling riep hij uit: "Vader, wij zijn gered! Kom eens zien". De hemel was barmhartig.
Ze bleven een paar dagen in den vijver, vervulden de lucht van gorgelend gekwaak en vervulden het water van eindelooze snoeren kikkerdril genoeg om den heelen vijver tot aan 't randje met donderpadden te vullen, indien Moeder Natuur niet tusschenbeide kwam en barmhartig binnen een paar dagen na 't leggen er negen en negentig percent van verdonkeremaande en zorgde, dat de rest elkaar ijverig verslond als ze grooter werden, tot elke overgebleven donderpad naar waarheid met den kannibaalschen matroos kon zingen: O ik ben de kok en de kapitein, En de stuurman, dat ben ik!
Hij meende den kerker te verlaten; maar Dakerlia liep tot hem en weerhield hem, terwijl zij bevend kermde: "Disdir, Disdir, ach, wees barmhartig! Genade, genade voor hem!" "Genade voor hem?" morde mher Vos, zich omkeerende. "Gij alleen, Dakerlia, kunt hem het leven nog redden; een enkel woord van u is daartoe genoeg." "Een enkel woord? Welk woord?" stamelde de maagd met angstig vooruitzicht.
Maar als wij die willen hebben, weten we wel hoe we die moeten krijgen." Toen hij zoo sprak, werd zij bang. Het volgende oogenblik lag zij op de knieën voor hem. Het was een donkere avond, maar er stroomde zoo'n heldere lichtschijn uit de vertrekken dat hij haar oogen kon zien. In een vurige smeekbede, heerlijk als sterren, waren die op hem gevestigd. "Wees barmhartig.
Hij wilde heilig zijn en hij kon niet, en leefde in gedurige vrees, dat God hem daarvoor zou straffen. Want dat de heilige God in Zijn Zoon een barmhartig Vader is, die uit genade, om niet, de zonden vergeeft aan een ieder, die met oprecht berouw tot Hem komt, wist Luther nog niet. Hij dacht dat hij zijn zaligheid verdienen moest, en besloot alles te doen, wat hem daarin kon helpen.
Ik heb vaak uilen, kraaien, kleine vogeltjes, op zoo'n bitter kouden morgen dood en bevroren aan een tak vinden hangen, met de nagels van een pootje er omheen geklemd. Zoo'n einde is ook barmhartig en pijnloos.
Als het zóó wezen moet, zal het land reden hebben om te beven, wanneer het bedenkt dat het lot der volken in de handen is van Eenen, die zeer barmhartig is en vol teeder mededoogen. Zegt gij: "Wij hebben hen hier niet noodig; laten zij naar Afrika gaan?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek