Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
Hij stamelde, zonder opzien, verlegen of verstrooid: De Hemel gunne dat gij overdrijft! De Hemel, wedervoer Simon, warm wordend, de Hemel kan zóo barmhartig niet zijn! De Hemel duldt vampieren als Sörge, Doening; maar waarom spaart hij de onschuld en de liefde niet, waarom wil hij zelfs Vere niet sparen? Laster niet....
Het doet iemand pijn dat aan te moeten zien. En alles gaat in huis ten onderste boven. Gij moet aan de kinderen denken, mijnheer! Biecht nog eens, mijnheer? u kan niet anders doen. Wie den bal kaatst, moet hem ook.... "Zij wil mij immers in het geheel niet meer zien?" "Dan hebt gij ten minste het uwe gedaan. God is barmhartig, mijnheer! Wend u tot Hem!"
Den geheelen dag bleef Anna thuis, dat wil zeggen bij de Oblonsky's, en ontving niemand. Er kwamen eenige bekenden, die van haar aankomst hadden gehoord, maar zij bleef bij Dolly en de kinderen. Zij zond een briefje naar haar broeder, dat hij dien dag in elk geval thuis moest komen eten. "Kom! God is barmhartig, Hij zal u helpen," had zij geschreven. Oblonsky at dien middag ook thuis.
Zijn heldere oogen doorboorden den sluier der toevalligheden, die het leven bedekt, en zagen wat daarachter verborgen was. "Pater Gondo," zei hij, "het kleine kind, waarmee ge streedt in Diamante, het kind dat even barmhartig en wonderdoend is als Christus, het arme verachte kind, dat zegevierde over u en dat gij den Antichrist noemt, weet gij wie dat is?" "Neen, heilige vader."
"Vergeef mij, als ik te heftig was, vergeef mij, melieve! Ik weet dat het je ook zoo zwaar valt. Maar wat er aan te doen? Het ongeluk is ook nog niet zoo heel groot. God is barmhartig.... Ik dank je...." zeide hij, zonder recht te weten, wat hij sprak, en terwijl hij den door tranen bevochtigden kus der vorstin op zijn hand voelde, beantwoordde hij dien en verwijderde zich toen.
Allen haatten zij hem, van de kleine kinderen af, die in de kerk gedragen werden, tot den plaatsbewaarder toe, een stijf en stram soldaat, die den slag bij Leipzig bijgewoond had. De predikant had wel willen knielen en hen smeeken barmhartig jegens hem te zijn. Maar een oogenblik later kwam een gevoel van smart en toorn over hem.
Zij had reeds twee kostelijke armbanden en een halssnoer losgemaakt, die ze zich haastte den gewaanden roover aan te bieden, natuurlijk besluitende, dat, om zijne gunst te winnen, ze zijne hebzucht bevredigen moest. "Neem dit, goede vriend," zei ze, "en wees om Gods wil barmhartig jegens mij en mijn ouden vader!
Zonder eten naar bed, och, arm kind! Ga direct naar hem toe en zeg hem van hedenavond af terug te komen; hij zal niet meer zonder eten weggaan; er zal altijd wat voor hem zijn," "Wat hoor ik?" zeide de stalmeester, veinzende verbaasd te zijn over haar order, "hemel, welk een verandering! Zijt gij het wel, mevrouw, die zulk een taal spreekt? Sedert wanneer zijt gij zoo barmhartig en gevoelig?"
Ik zeg je, de indiscretie was onwillekeurig en.... ik ben niet eens zoo indiscreet geweest als ik had willen zijn.... Ik heb dus zelfs recht op een kleine belooning.... maar ik vraag alleen maar, of ik vooraf op je pardon kan rekenen.... Nu, ik zal barmhartig zijn, maar vertel dan.... Zal je heusch niet boos worden? Heusch niet.... wat is er? Ik weet.... bij toeval, zie je.... ik weet, wie op St.
Diamante's Christusbeeld was een machtige wonderdoener, hij was zoo barmhartig, zoo goed, dat alle menschen tot hem moesten komen. Toen Margherita Cornado dit hoorde, had zij een gevoel, alsof haar hart reeds verlost was van alle pijn. De menschen van Diamante troostten haar. "Hij zal u stellig helpen, hij helpt u allen," zeiden ze. "Niemand heeft nog tevergeefs tot hem gebeden."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek