Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
"Hoe!" zeide de Ambtman, onthutst om zich heen ziende: "ik wil niet hopen, dat men mij mijn recht van zitting zou betwisten. Bij het Privilege, in 1299 door Graaf Jan I geschonken aan...."
"Kunt gij mij den weg wijzen naar meester Claes Gerritsz, den Ambtman?" vroeg Deodaat aan Feiko, toen hij eindelijk met Zweder boven op het hoofd gekomen was, waar zij nauwelijks genoeg ruimte vonden om op de beenen te staan. "Hoort! hij wil naar den Ambtman! hij mag hem gezelschap houden! daar zal hij net op zijn plaats wezen!" mompelde het volk, terwijl het hoonende blikken op den Ridder wierp.
"Zijnde zijn grootste lof en glorie," merkte Mom aan, "dat hij een maagd met zich gevoerd heeft, welke hij ongerept en ongedeerd terug heeft gebracht in het vaderland." "Waarlijk iets ongewoons," zeide Ulrica: "en wie was die gelukkige?" "Zijn degen, Freule!" antwoordde de Ambtman.
"Verwar u toch in geen redeneeringen, Elbert!" viel de Ambtman in: "daar komt ge nooit tot uw eer af." "UEd. heeft dan in 't leger gediend?" vroeg de Freule. "Dat heb ik," antwoordde Botbergen: "bij den Koning van Bohemen: en al zeg ik het zelf, niet zonder glorie en lof."
"Bedaar! bedaar! mijn waarde reismakker!" zeide hij: "men zal wel dadelijk hier komen: de Heer Ambtman zit nog ongetwijfeld in groote besognes. Paululum exspecta. "'t Is een verbruid werk," riep de jongeling, "ik zit hier als een muis in de val. Ware het niet om voor geen dief te worden aangezien, zoo sprong ik het venster uit."
Joan!" herhaalde zij met aandoening: "eerst gisteren zijt gij hier in 't land gekomen. Heden ziet gij den Ambtman voor 't eerst, zoo gij hem al met kennis gezien hebt. Hoe kunt gij dus zoo lichtvaardig oordeel vellen over iemand, die misschien eenmaal recht zal hebben op mijn eerbied, op mijn gehoorzaamheid, op mijn liefde.
"Zeer juist! zeer juist!" zeide de Baron, den Gelderschman op den schouder kloppende: "alleen met dit onderscheid, dat het in het hartje van mijn Ulrica geen stormachtige nacht is. Doch, wat er ook van zij, Heer Ambtman! de liefde mijner dochter te verkrijgen is uw zaak: zoo gij eens haar toestemming hebt, zal de mijne niet achterblijven: wat kan een vader meer doen?
Dan, wat waarborgt mij, dat gij zelf, wanneer Ulrica de uwe wezen zal, uw woord niet verbreken zult en, tevreden met den verkregenen bruidsschat uw dagen onbekommerd zult gaan doorbrengen en u onzer niet langer aantrekken." "Ik ben reeds te ver gegaan om weder terug te keeren," hernam de Ambtman: "en wat mijn woord betreft, dat heb ik nooit gebroken."
De Schout, die het verhoor deed, was van oordeel, dat men, om de waarheid van dit voorgeven te kennen, zoowel het bijzijn van den Heer van Botbergen als dat van den Ambtman Mom vereischte. Men besloot dus, daar de avond reeds gedaald was, den gevangene wederom weg te voeren en de getuigen naar huis te laten gaan, hen tegen den volgenden morgen terug bescheidende.
Alleen de Ambtman scheen weinig smaak te vinden in 't geen hem aangeboden werd: de gewichtige plannen en de daaruit ontsprotene bekommernissen, welke zijn brein vervulden, ontnamen hem allen eetlust: en verre van in een onmatig gebruik van drank eenige verstrooiing te zoeken, trachtte hij zich, zoolang zulks in zijn macht was, van het volle gezag over zijn verstandelijke vermogens te verzekeren door niet, dan bij het instellen van gezondheden of dergelijke gelegenheden, den beker aan den mond te brengen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek