Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
Amelie hield er volstrekt niet van, en kreeg er "zoo'n ijselijken steek in de zij" van. Ik bleef dus om haar gezelschap te houden met haar aan ons tafeltje zitten, dat mij wonder wel beviel, daar ik moe van 't roeien was, en nog veel roeiens vooruitzag. Voor een sentimenteel meisje was er op die werf niet veel te zien.
Dat was Woensdagavond. Donderdagmiddag begon óok Kobus te twijfelen. Hakkelend je kon zoo merken dat ze met 'r woorden geen raad wist zei mevrouw aan Chris, dat juffrouw Amélie ineens zoo'n idee had gekregen, om wat hóóger in huis te slapen. Of Chris 'r wat tegen had voor 'n dag of acht de logeerkamer in 't benedenhuis te betrekken? Kobus sliep toch ook in 't sousterrein b
"Je heb nièt gedroomd, Chrislief," praatte mevrouw ongeduldig-vriendelijk, "wij waren in de goot...." "Heusch Chris ik vloog om 't huis," bevestigde Amélie. Chris keek ze verdwaasd aan. Het klonk nog alles zóo in harmonie met 'r nachtmerrie van gedrochten bij 't raam, dat ze 'r arm oud hoofd, niet geschikt voor derglijke moderne stoornissen, in de handen lei en 'r op los begon te snikken.
Hij beschouwde haar als een zeldzaam genot, waarvan men maar weinig genoeg heeft ... En zij, ze had hem eenvoudig lief, met de innigste essence harer ziel, gewoon lief als eene vrouw een man lief heeft ... Zij had hem altijd noodig, iederen dag, ieder uur, bij iederen ademtocht van haar leven. Bij toeval ontmoette zij hem toen, te Scheveningen, waar zij op een avond was met Amélie en Suzette.
Koningin #Amelie#, die alle voorstellingen met groote ingenomenheid had bijgewoond, liet zich eveneens vertegenwoordigen en wonder boven wonder, La Duse is bij het plaatsen der plaat zelf aanwezig en neemt glimlachend de gelukwenschen van den vicomte-directeur en der vele aanwezigen in ontvangst.
"Pa, u maakt ons ongerust." zei Amélie, 'r kopje thee op 't schoteltje in schrik-botsing neerklikkend. "Ze dóén 't," zei pa. "Wat Piet?" "Ze vliegen in Amerika."
Suzette was heel vroolijk, vol van een fancy-fair, waar zij, gecostumeerd in een Spaansch costuum, zoû moeten verkoopen. En jij niet, Anna? O neen, tante, riep Anna, verschrikt in elkaâr kruipend. Ik op een fancy-fair! Ik zoû nooit iets slijten aan de menschen. Ach, het is een tact! zeide Amélie, met een blik, die ver weg dreef. Quaerts was opgestaan.
De koningin Amélie vraagt van haar onderdanen geene belasting; zij leeft van de opbrengst harer landerijen en van de geschenken, die de inlanders haar geven.
Dat is juist verkeerd: je komt veel te weinig in de lucht en veel te weinig onder de menschen. Amélie zei dat van middag ook aan tafel, en daarom ben ik eens aangeloopen om te vragen of je morgenavond bij ons komt. Een soirée? Niemand. Goed; ik zal komen met heel veel plezier zelfs. Ja maar, waarom doe je dat nooit uit jezelve? Ik kom er niet toe. Wat voer je dan 's avonds uit?
Toen wij nu zoo mooi waren, wilden wij weer heen; maar de schuit scheen nog veel grooter liefhebster van vergeetmijnietjes dan Amelie zelve; want haar gehechtheid strekte zich letterlijk uit tot de struik waarvan zij waren geplukt, tot het stuk grond waarop zij gebloeid hadden. Met andere woorden: wij zaten op land.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek