Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
Zij zag hem daarop naar den grooten salon komen, waar zij steeds zat met Amélie, Jules aan hare voeten , in eene conversatie van den hak op den tak, daar Amélie nooit kon doorpraten, maar telkens afdwaalde en den draad van een gesprek vallen liet.
"Ho wat, Pietje!" riep de gehate stuurman nu weder, terwijl Koosje lachte, Christien proestte, Amelie een klein gilletje gaf. "Ho wat, Pietje! je moet er den gek niet mee gaan steken, man; we zouen zoo wel reis naar den grond kunnen tollen." Pieter wenschte van harte, dat Dolf onmiddellijk in 't water gevallen en naar den grond getold ware.
Zonder hulp van menschen kwamen ze er niet af en de hulp-van-menschen beteekende de lachwekkendste openbaring. "Pa, hoe kom u zoo onvoorzichtig," zei Amélie, die moeite had 't niet uit te schateren, zoo héérlijk als ze de historie vond. "Ja!
Hij draaide zijn voetebankje naar Quaerts en legde zijn hoofd tegen diens knie. Maar Jules ... Laat hem maar, mevrouw. Iedereen bederft dien jongen ... Behalve u! zei Jules. Ik! Ik! riep Amélie verontwaardigd. O ik bederf je heelemaal! Heelemaal! Ik woû, dat ik je niet kon toegeven. Ik woû, dat ik je naar Kampen kon sturen of naar Deli! Dan zoû je wel flinker worden!
"Da's pas 't begin," lachte meneer in aller-lekkerste opgewektheid: "ik neem zeker 'n bloeddog op òns dak of 'k leg klemmen in de goten. Zoo. De hond blaft niet meer. Nou ik doe nog 'n toertje langs 't huis. Amélie waar ga je heen, kind?" "Ik ga òm 't huis, pa." "Stoot je niet an de stang van de schoorsteen, kind!" "Nee pa." Op datzelfde moment gaf Chris 'n gil die 't maansikkeltje dee trillen.
Anna speelde slecht whist tot wanhoop van Suzette; o, dat kind vergat zelfs de grootste troeven! en Dolf riep zijne vrouw: Amélie val eens in, tenminste als Quaerts niet wil. Je geeft je dochter wel niet veel toe, maar het is toch nog een ziertje beter! Ik zal liever mevrouw Van Even gezelschap hoûen, sprak Quaerts.
Wat? Wat is het? dacht ze. Maak ik me dat nu wijs, of is het zoo? Ik voel het toch ... Het was heel vaag en toch was het heel duidelijk ... Het was haar of er een lichtbeeld, een schaduw van licht was achter alles wat zich daar had voorgedaan. Achter Amélie en Jules en Quaerts en dat gevallen boek, dat hij even in de hand had gehouden ... Beteekenden die luchtschaduwen iets, of ...
Want achter de zolderdeur schaterde 't ingehouden gelach van mevrouw en juffrouw Amélie gelach gelach op zòlder 's nachts bij half een.... "Jessis nog toe," schorde Chris voor 't laatst. Kobus porde 'r in 'r zij. De ooren naar de zolderdeur gerekt, de halzen gespannen, hielden ze zich aan de trapleuning vast. Juffrouw Amélie leek te dansen telkens schokte ze neer, dan bij de deur, dan verder af.
"Nee," zei hij, 'n kompasje voor z'n brandende sigaar houdend: "we vliegen prachtig zuidwestelijk in 'n kwartier zijn we bij de ruïne van Koepelsteyn. Dáár binden we af." "De ruïne van Koepelsteyn!", riep Amélie: "o, pa, da's 'n heerlijke inval!" "Piet," aarzelde mevrouw: "'s nachts op 'n verlaten ruïne, daar ben 'k niks op gesteld"....
"We hébben 'n staart," hield pa, zéker van z'n weten, vol: "en die is vergroeid, omdat-ie ongebruikt bleef en 't zou me niks verwonderen dat met onze schouderbladeren mot je bladen of bladeren zeggen, Amélie? in vroeger tijden gevlogen is! Gister heb 'k bóven de kanarie gewogen...." "Piet wat 'n onzin....!" "....Geen onzin! Om den drommel geen onzin 'k heb 'm gewogen en z'n vleugels gemeten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek