Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 mei 2025
Dat zij de anderen niet verplichtte, is nog op te maken hieruit dat midden in het volk vreemdelingen leefden, rechtvaardigen genoemd, die door de wetverklaarders zelf als staande buiten de verplichting der wet werden beschouwd. Ook de besnijdenis was verplichtend alleen voor Abrahams nageslacht, niet voor de overigen.
Hij had zelf van den beginne aan, dezen zoon opgevoed in volkomen afhankelijkheid en bewondering; tot op 't allerlaatste oogenblik had hij alles verborgen, wat in Abrahams oogen de minste schaduw op hem werpen kon; en nu! nu wist hij geen schaduw waarin hij wegkruipen kon.
En daarom vindt ge dit verschil, dat die valschelijk gerusten in Sion den kwaden dag altoos verre stellen; en zich de breuke van het huis Jozefs niet aantrekken; en geen lijden om Sion en geen zorge voor zichzelven kennen; maar als welvoldane en zelfgenoegzame kinderen Abrahams zich vermaken binnen het gordijn van hun heilige tente; en juist daardoor geen schok in de ziel en geen ritseling in het woud, en geen erbarming met anderen kennen.
Was niet Mevrouw Wenche de eenige geweest, die haar met eerlijke vriendelijkheid was te gemoet gekomen, zoodat die haar nooit drukte. En behalve dat was ze immers Abrahams moeder. Dat geen gerucht van den waren toedracht van de zaak opdook, was alleen doordat niemand op die gedachte kwam. En door de volkomen zekerheid van den professor, Dr.
Naar zijn voorstel luisterde men niet en 't verloor zich geheel in een donderend "hoera!" voor den directeur; men wilde op zijn gezondheid drinken; maar er was niets meer; de bedienden hadden de tafel opgeruimd, het feest was voorbij en de volksmassa had zich verspreid. De arbeiders trokken zich toen ook terug in kleine groepjes na eerst Abrahams hand stevig gedrukt te hebben.
Nu gij gehoord hebt hoe door de goede betoogen van Jeannot de Sevigny Abrahams ziel werd gered en hoe Melchisedek zijn rijkdommen door zijn wijsheid verdedigde tegen de valstrikken van Saladin, ben ik van plan in het kort te vertellen door welk een list een monnik aan de zwaarste straf ontkwam, zonder dat ik van U afkeuring hoef te verwachten.
Vandaag voelde ze zich zoo wonderlijk licht te moede, zoo heel gelukkig. Abrahams aanneming was steeds uitgesteld of liever; er was nooit over gesproken. Want de professor wist maar al te goed, dat Mevrouw Wenche er zich met alle macht tegen verzetten zou; reeds van af den tijd, dat haar zoon klein was, had ze gezegd: "Aangenomen zal hij niet worden."
"De God Abrahams zij geloofd," riep Rebekka, de handen dankbaar ineenslaande; "de naam van een rechter, ofschoon een vijand van ons volk, klinkt in mijn ooren als die van een beschermer. Gaarne volg ik u; vergun mij slechts mijn sluier om mijn hoofd te slaan."
"Geen zilveren penning, geen stuiver, geen duit zoo waar mij de God Abrahams helpe!" zei de Jood, de handen ineen slaande; "ik ga daar slechts heen om den bijstand van eenigen van mijn volk te zoeken, om de boete te betalen, welke de Schatmeester der Joden mij opgelegd heeft. Vader Jacob sta mij bij! Ik ben een arme Jood zelfs de rok, dien ik draag, is geleend van Ruben van Tadcaster."
Men zou niets kunnen bedenken dat minder op hem leek, niets dat minder in zijn bedoeling kon liggen, dan onaangenaam of hinderlijk te zijn voor zijn lieveling en dat nog wel voor den zoon van Professor Lövdahl. In zijn verwarring wist hij niet beter te doen dan zijn hand op Abrahams schouder te leggen en een lofrede op hem te beginnen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek