United States or Kuwait ? Vote for the TOP Country of the Week !


Με το μειδίαμα εις τα χείλη και διευθετών με νωχελή χείρα τας πτυχάς της τηβέννου του, επερίμενε τι θα έλεγεν ή θα έπραττεν ο Καίσαρ. Ο Καίσαρ είπε: — Θέλετε να τον τιμωρήσω, αλλ' είναι εταίρος και φίλος μου. Και μ' όλον ότι μου επλήγωσε την καρδίαν, θέλω να μάθη ότι η καρδία αύτη μόνον την συγγνώμην έχει διά τους φίλους της. — Έχασα . . . και εχάθην, εσκέφθη ο Πετρώνιος.

Και συ υπόκεισαι σήμερον εις τους κανόνας του μοναστηρίου, καθώς εκείνη. Ενόσω μένεις εδώ, κανείς νόμος ούτε θείος ούτε ανθρώπινος δεν δύναται να σε εξαιρέση εκ της εδικής μου εξουσίας. Δύναμαι να σε τιμωρήσω, αν θέλω. Θα υπακούσης ως καλή κόρη, να μοι είπης αυτό οπού σ' ερωτώ; Η ατυχής Αϊμά περιήλθεν εις αμηχανίαν και ηγνόει τι ώφειλε να πράξη.

— « Ούτε τας κακολογίας, ούτε τας κατ' εμού ύβρεις του στρατιώτου ήκουσά ποτε διά να τιμωρήσω αυτόν· αλλά τας υπέρ της πατρίδος ανδραγαθίας αυτού είδον ιδίοις οφθαλμοίς εις το πεδίον της μάχης, και επομένως δεν δύναμαι παρά να θαυμάζω και ν' αγαπώ τοιούτον στρατιώτην. »

ΑΜΛΕΤΟΣ Δεν έχω, ειπέ μου, τώρα χρέοςτου βασιλέως μου τον άτιμον φονέα, τον μοιχόν της μητρός μου, αυτόν 'πού εχώθη σφήνα της εκλογής και των ελπίδων μουτην μέσην, αυτόν, οπού τ' ορμίδι του έχει ρίξη ακόμη με τόσον δόλον να ψαρεύση την ζωήν μου, — μήπως δεν το απαιτεί συνείδησις δικαία εγώ μ' αυτό το χέρι να τον τιμωρήσω; και δεν κολάζομαι αν αφήσω τον καρκίνον τούτον της φύσεώς μας να γεννήση και άλλην καταστροφήν;

Και αν θέλετε να σας ομιλήσω ειλικρινώς, εάν μου επροτείνετο να εκλέξω, τι προτιμώ, να τιμωρήσω άλλους αδίκως ή ν' αποθάνω, να είσθε βέβαιοι ότι δεν θα εδίσταζα να προτιμήσω τον θάνατον παρά να τιμωρήσω αθώους. Αλλ' εάν τις μου είπη• Προτιμάς, Φάλαρι, να αποθάνης συ αδίκως ή να τιμωρήσης δικαίως τους εχθρούς σου; Βεβαίως θα προτιμήσω το τελευταίον.

Σ' αυτήν τότε ο πολύγνωμος απάντησ' Οδυσσέας• «Ω Θε μ', ως ο Αγαμέμνονας, ο μέγας Ατρείδης, κ' εγώ 'μελλατο σπίτι μου να κακοθανατίσω, αν συ, θεά, δεν μώλεγες τα πάντ' ένα προς ένα• 385 και τώρα πλέξε μου βουλή, να τιμωρήσω εκείνους• στήσουτο πλάγι μου, ω Θεά, κ' εγκάρδιωσέ με ως όταν τα ολόλαμπρα πυργώματα χαλούσαμε της Τροίας• αν όμοια μου παράστεκες με ζέσι, ω γλαυκομμάτα, θα 'μουν καλός να κτυπηθώ και μ' άνδραις τριακόσιους, 390 μαζή σου, σεβαστή θεά, 'ς την χάρι σου θαρρώντας».

Αφού δε έβαλα εις την είσοδον τον φράκτην, ο οποίος είνε πέτρα πολύ μεγάλη, και άναψα φωτιάν με το δενδρον το οποίον είχα φέρει από το βουνόν, εφάνηκαν που προσπαθούσαν να κρυφθούν• εγώ δε συνέλαβα μερικούς, ως ήτο φυσικόν, και τους έφαγα, διά να τους τιμωρήσω ως ληστάς.

Και τότε, ω άνδρες δικασταί, εσκεπτόμην και έλεγα κατ' εμαυτόν• Όλα έχουν καλώς, τα πάντα έγειναν και κατωρθώθησαν αλλά κατά τίνα τρόπον θα τιμωρηθή ο υπολειπόμενος; Εμού και της χειρός μου είνε ανάξιον να τον τιμωρήσω, διότι κινδυνεύω ούτω, αφ' ου έκαμα τόσω λαμπρόν και γενναίον κατόρθωμα, να το αμαυρώσω• πρέπει δε να ζητήσω άλλον δήμιον, διότι δεν είνε άξιος, να υποστή την αυτήν τύχην με τον υιόν του.

Άμα ήκουσα ταύτα, εσιχάθηκα την πολυμήχανον κακίαν του ανθρωπου και εμίσησα την καταχθονιότητα του μηχανήματος και απεφάσισα να τιμωρήσω τον εφευρέτην διά της εφευρέσεώς του.