United States or Somalia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Δηλαδή το να βλέπη κανείς απλώς τους φίλους και μάλιστα όταν ατυχή, είναι ηδονικόν και προξενεί κάποιαν βοήθειαν διά να μη λυπήταιδιότι ο φίλος είναι παρηγορητικός και εις το βλέμμα και με τους λόγους, όταν είναι επιτήδειος, διότι γνωρίζει το ήθος του φίλου του και με ποία ευχαριστείται και λυπείται. ― Το να αισθάνεται πάλιν όμως ότι αυτός λυπείται διά τας ιδικάς του ευτυχίας είναι λυπηρόν.

Τοιαύτην έλλειψιν του δεκαπεντασυλλάβου ενόησαν όσοι των στιχουργών μας έλαβαν την ατυχή ιδέαν να εισάξουν, ως αρμόδιον εις το δράμα, το ιαμβικόν τρίμετρον, κατασκεύασμα μηχανικόν και άρρυθμον, το οποίον, κατά την γνώμην μας, είναι και θα μείνη πάντοτε ξένον εις την αίσθησιν του έθνους.

Όσον και αν επιθυμή νεάνις τις να εύρη τους αγνοουμένους γονείς της, βεβαίως σφοδρότερον θα επιθυμή να εύρη ένα νυμφίον, όπερ είνε χρήσιμον εφόδιον του βίου, δυνάμενον να καταστή εν καιρώ ωφέλιμον. Ποία λοιπόν φύσις είνε αύτη; Ο φιλόσοφος ησθάνθη οίκτον προς την ατυχή κόρην. Προήχθη εις το συμπέρασμα ότι το ανθρώπινον τούτο πλάσμα ωνειροπόλει, αν και ήτο εγρηγορός.

Οχ! λέγει ο άντρας, αμ γιατί Του κάκου να λυπιέσαι, Και δεν παρηγοριέσαι; Καν το γιατρό δεν αγρηκάς, Που λέει να παντέχω, Και κίντυνο δεν έχω; Αμ μα τι θάρρος, και καρδιά; Η άτυχη φωνάζει, Βαριά αναστενάζει, Αφού ακέρια φαμηλιά Την έχει μακαρίσει, Σ' εσένα θα ευτυχίσει! Φ θ ο ν ε ρ ό ς

Και γι' αυτό από την ημέρα κείνη την άτυχη, ούτε σε σένα, ούτε σε κείνο έγραψα. Μόνο αργά και που εμάθαινα από ένα φίλο μου στην Αμερική, τι γίνεσθε. Έξαφνα ολίγες μέρες πριν από τους αγώνας έλαβα ένα τηλεγράφημα που μούλεγε πώς ο γυιός μου έφυγε με τους αθλητάς για τους αγώνας. Μ α ρ ί α. Ποίος; Ο κ. Δέρβυ ίσως...

Του εφάνη ότι αι ίδιαι αδελφαί της, η ύπανδρος, και η άλλη η δευτερότοκος, δεν την ελυπήθησαν όσον έπρεπε, δεν την επένθησαν, όσον της ήξιζε, την ατυχή μικράν, την Κούμπω. Έκτοτε εξηκολούθει να ζη ολομόναχος πάλιν, τώρα «επί γήρατος ουδώ». Και ενθυμείτο τον στίχον του Ψαλτηρίου: «Μη απώση με εις καιρόν γήρως, . . . και έως γήρως και πρεσβείου, μη εγκαταλίπης με».

Το πράγμα ήτο επικίνδυνον άλλως, διότι ο διδάσκαλος ήτο ικανός, όπως και άλλοτε, πριν συνάψη τον τόσω ατυχή αρραβώνα, έπραττε, να ψάξη εις της τσέπαις των μαθητών και να ρίψη τεμάχια του άρτου εις τας όρνιθας, βοσκούσας κατ' αγέλας εις το προαύλιον. Τέλος εσήμανε μεσημβρία.

Δεν πρέπει να ζαλίζεσαι για τέτοια πράγματα. Αν είναι να σε χάσω, αγόρι μου, δε θέλω πλέον να μείνω στον κόσμο. ΑΡΓΓΑΝ Αγάπη μου! ΜΠΕΛΙΝΑ Ναι, αγαπημένε μου, αν είμαι τόσο πολύ άτυχη να σε χάσω . . . ΑΡΓΓΑΝ Γυναικούλα μου! ΜΠΕΛΙΝΑ Η ζωή δε θα είναι πλέον τίποτα για μένα . . . ΑΡΓΓΑΝ Αγαπημένη μου! ΜΠΕΛΙΝΑ Και θα σ' ακολουθήσω στον άλλον κόσμο, για να νοιώσης την αγάπη που σου έχω.