Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 oktober 2025
Mathilde gleed uit het bed en ging zitten voor haar toiletje. Zij had nu haar hoofd en haar schouders vóor zich in het spiegeltje. Aan de bovenlip en aan de eene wang, zwol haar gezicht er in op, door oneffenheden van het glas. Zij nam de spelden uit haar haar en liet het over haar rug vallen.
De dag kreeg een schoone rust en heel de hemel stond vol kleuren-helderheid lijk in de schelpen van de zee. Zij bleven staan en de avond kwam over het koren, het rood zwol uit in de lucht en elke korenhalm kreeg zacht een rooden schijn. Er klom van ievers een heele vlakte hooireuk op, en uit de beken steeg de smoor, die over de droge wegen schoof lijk gulden stof.
De stroom zwol op als een wassende rivier, die haar oevers wil overschrijden, en dreigde den eenigen hinderpaal te vernielen, welke haar verhinderen kon om het bosch van het Verre Westen te verwoesten.... Maar de dijk was er tegen bestand, en na een oogenblik aarzelen, een vreeselijk oogenblik, wierp hij zich in het meer Grant, van een hoogte van twintig voet.
Z'n oogen, gloeiend van ronding bezwaarden de vochtige, kil-natte kassen, z'n nek, in verstijving, mat-tintlend, zwol als 'n masker naar den hoed. Stil-staand, verwezen-gebarend, drukte, bewreef z'n hand de huid en de haartjes, scheurde z'n mond in pijnlijk geadem.
Misschien nog minder dan die andere heeren was meneer François een redenaar. Meestal kon hij zelfs heelemaal niet uit zijn woorden komen. Hij sprak haast altijd met korte, doorgehakte zinnen, die brabbelend over elkaar struikelden en duister door elkaar verwarden. En bij de minste tegenspraak zwol zijn gezicht vuurrood en toornig op. Die wig moe gegrint worden! riep hij uitdagend.
De twee luiaards brachten het even ver: ook zij werden door duiven opgegeten, en dus waren zij toch op eenigerlei wijze nuttig; maar de vierde, die naar de zon op wilde vliegen, die viel in een riool en bleef daar dagen en weken lang in het morsige water liggen, en zwol geducht op.
Ik hoorde hun opmerking: "C'est lui, c'est le même!" en 't zwol in mij van trots en van ontroering. Wat was ik blij dat ik toch maar gekomen was! En wat een geluk dat ik er toch nog de eerste was en de anderen een eind tegemoet kon rijden! Als die nu ook maar kwamen! Zoozeer als ik hun komst eerst gevreesd had, zoo sterk verlangde ik er nu naar.
Wel hield Tamalone zijn hoofd rechtop, want hij vertrouwde dat in den nood de fortuin hem redden zou, maar nu was het de dag, dat hij Mevena voor 't laatst zou zien, zoodat al meer en meer in zijn hart de donkere weemoed zwol. Maar hij zat bedaard in het zadel. Bij de eerste krijgslieden die zij naderden, hield hij stil en vroeg een hoofdman waar heer Rogier was.
De vage avond om den horizon had stad en strand doen krimpen onder een doem van wolken. Nu zwol de nacht over d'Oceaan en de nacht was brak. Als 't verdriet dat over de wangen druppelt en zilt door de lippen wordt geslikt, voelde Johan de nattigheid loslaten uit het weenende weêr.
En de Paarlstroom zwol en zwol, en buiten zijne oevers tredend overstroomde hij al het laaggelegen land. Hij baande zich een weg naar de verwoeste legerplaats, waar die woeste barbarenhorde, arme slachtoffers van fanatieke dweepzucht, tuk op roof en moord, in walgelijken dronkenschap lag te ronken. Zij hoorden het ruischen en brullen van het water niet, noch zagen het bliksemvuur van den hemel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek