Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
~Diepte van gevoel.~ Psammetichus, Koning van Egypten, was door Kambyzes, Koning van Persiën, overwonnen en gevangen genomen met al de zijnen. Nu gebeurde het, dat hij zijn dochter zag, als slavin gekleed, die uitgezonden werd om water te putten; en terwijl zijn medegevangenen om hem heen bij zulk een schouwspel treurden en weeklaagden, bleef hij zwijgend vóór zich zien.
"Ik vrees," zeide ik, overeind staande, "dat ik door het genoegen van dit gesprek bezigheden, die mij elders wachten, verzuim." Hij stond eveneens overeind en zag mij zwijgend aan, treurig het hoofd schuddend. "Wel, wel. Het is jammer, maar ik heb gedaan wat ik kon," zeide hij ten laatste. "Ik ken elken zet van uw spel. Gij kunt voor Maandag niets doen.
Niemand gaf antwoord. Ze liepen zwijgend en stroef tot bij de Poort, waar ze opgelucht stapten in de begraafniskoets die nu in draf reed den Zeeburgerweg. Het was een omnibus met twee houten banken en ramen beslagen met damp. De kist met dood-joggie lag onder zwart trijp aan hun voeten, hoofd-einde bloot van ongeschaafd hout, met zwakjes-glimmende schroeven.
Walter's stem hare diepste tonen liet hooren, hield elk geluid eensklaps op en het eind der rede werd dankbaar, maar zwijgend begroet. Dit gefluister had zijne oorzaak te danken aan een min of meer merkwaardig feit, het binnentreden van bezoekers.
Mevrouw zat naast Pieter over hen Amélie. In het tweede rijtuig kranigde het Dagelijksch Bestuur. Overal groetten de bewoners. Het was een Droom eene ongedachte héérlijkheid. "Pa hoe éénig dat u 'r zóó is afgekomen! Hoe heeft u 't dùrven wagen met 'n kapotte parachute!", zei Amélie, toen ze alles gehoord hadden. Mevrouw zat zwijgend.
Zwijgend drukte Gerrit beiden hartelijk de hand. "Ja, van dat verschil...." begon vader opnieuw;.... "maar ik zal er het zwijgen toe doen." "Vader," vroeg zijn vrouw; "zal ik Jannetje nou maar eens roepen?" "Ja, dan maar!" Met Jannetje ging het vlugger; die antwoordde op de vraag: "Zult gij met dezen man trekken?" al even spoedig als eens Rebekka, kort en goed: "Ik zal trekken."
Daar was hij dan, haar koning, haar geliefde, en al de dagen van geluk had zij dan vroeger nooit gevoeld en nu voelden zij ze allen samen. En voort, voort, werd het als uit een diamanten prisma op haar neêrgegoten. Zij wist niet meer, zij voelde zich niet zitten. De menschen zaten zwijgend in de rondte. Zij hadden niet gedacht, dat het zoo mooi zoû zijn. De gashitte zweefde om hen heen.
In dat gewoel van raderen en werktuigen zag Johannes tal van menschen met bleek gelaat, met zwarte handen en kleederen, zwijgend en rusteloos werken. 'Wie zijn dat? vroeg hij. 'Raderen, ook raderen, lachte Pluizer, 'of menschen, zoo je wilt. Wat ze daar doen, doen ze dag in, dag uit. Men kan op die manier ook mensch zijn, in hun soort altijd.
Hij kwam Mathilde aan de deur tegen. Hij dorst niet tegen haar te glimlachen. Zij zag ontsteltenis in zijn oogen. Zwijgend drukte hij haar hand. Zijn hand beefde. Zij zag haar vader ook opgewonden. Zij begreep dat Jozef alles had gezegd.
»Welnu, dit is dus het einde van ons klein drama," merkte ik op, nadat wij een poos zwijgend hadden zitten rooken, »ik vrees dat het het laatste onderzoek zal geweest zijn waarbij ik het geluk had uw methode te bestudeeren. Miss Morstan heeft mij de eer bewezen mij als haren aanstaanden echtgenoot aan te nemen." Hij maakte een ontevreden gebaar.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek