Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 24 juli 2025


Oom Frans zat aan den anderen kant en over het doodsleger staken zij elkaar de handen toe. Zoo zaten zij zwijgend, de verandering die komen zou, af te wachten. Ieder maal dat Kaja haar hoofd wilde afwenden, fluisterde hij: "Neen, blijf haar aanzien, je moet haar gezicht zien als de ketens vallen." En met tegenzin gehoorzaamde zij hem.

De toon van hare stem ontveinst te vergeefs eene hevige aandoening. Hij loopt zijne studeerkamer zwijgend op en neer. Heimelijk verwenscht hij Suze's zonderlinge stemming. Maar plotseling blijft hij glimlachend bij haar stoel staan, en vraagt: »Wat is er dan eigenlijk?" »Misschien is er niets! Je zult me uit den droom helpen!

"Toch, Francis, toch! Ik ben een weinig als Columbus; ik laat den ontdekkingstocht niet varen om een bezwaar meer, of wat tegenwerking van vriend of vijand." Zij schudde zwijgend het hoofd en keerde zich van mij af. Ik liep naar buiten om met mijn voerman af te rekenen.

De vorst herinnerde zich dadelijk zijn verzekering aan den doge, dat er onder duizenden geen knapper jongeman gevonden zou worden dan zijn zoon en hij was heel treurig. Zijn lange knevel hing neer tot op zijn schouders en met de oogen op den grond gericht zat hij zwijgend en moedeloos. Zijn gade zag met bezorgdheid de neerslachtigheid van haar echtgenoot en beproefde hem op te beuren.

Er bleef nu nog een buste over, die van Reading en de parel moest er in zijn. Ik kocht ze in tegenwoordigheid van u van den eigenaar en daar ligt ze." Wij keken een oogenblik zwijgend voor ons. "Nu," zei Lestrade. "Ik heb u zeer veel zaken zien behandelen, mijnheer Holmes, maar ik weet niet, dat ik ooit zoo iets scherpzinnigs en vernuftigs heb bijgewoond.

De vijftig mannen staarden hem eerbiedig aan en wachtten zwijgend op den uitslag van het gesprek, waartoe men Lolonois geroepen had. Eindelijk zweeg de verhaler, Lolonois stond een oogenblik in gedachten. Toen vroeg hij halfluid, maar met een welluidende stem: »Waar ligt het schip?" »Onder de kanonnen van het fort, kapitein!" »En het is op 't oogenblik niet bemand en door soldaten bezet, zeg je?"

Hij weende niet meer en staarde stil voor zich uit, terwijl hij langzaam voortliep. De droevige rimpels boven zijn oogen waren dieper, en gingen niet meer weg. Het roodborstje zat in een lindenhaag en keek naar hem. Hij stond stil en staarde zwijgend terug.

Zij liepen een tijdje zwijgend voort; ieder was in zijn eigen gedachten verdiept. De afgezant verbrak het eerst het stilzwijgen. "De jonge vrouw," zei hij, "liep dus van de eene kamer naar de andere, zonder er eene naar haar zin te vinden, en zij zeide: 'Laat ons nog eens zoeken!" "Juist zoo," hernam Maroessia, "dat zeide zij!

Nelly, die altijd haar broeder zwijgend gehoorzaamde, hem altijd gelijk gaf, wat hij ook sprak of deed; die gewoon was den geringsten wensch in zijne oogen te lezen; Nelly was jegens haar cousine zoo onverschillig, nam zoo weinig notitie van hare omgeving, dat het bijna lomp moest heeten.

Des avonds kwam Jean Valjean op het gewone uur in de straat des Filles du Calvaire. "Mevrouw is met mijnheer uitgegaan, en nog niet te huis gekomen," zei Basque. Hij zette zich zwijgend en wachtte een uur. Cosette kwam niet. Hij boog het hoofd en ging heen.

Woord Van De Dag

dompelende

Anderen Op Zoek